Η Γαλλία δεν σταμάτησε ποτέ να λεηλατεί την Αφρική, αυτή η κατάσταση αλλάζει.

Η Γαλλία δεν σταμάτησε ποτέ να λεηλατεί την Αφρική, αυτή η κατάσταση αλλάζει.

Το πραξικόπημα της 26ης Ιουλίου στον Νίγηρα, μια χώρα της Δυτικής Αφρικής, που απειλεί να υπονομεύσει τη γαλλική και αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, έφερε στο φως την ιστορική εκμετάλλευση και τις συνεχιζόμενες πρακτικές της “Françafrique”, όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη συνεχιζόμενη εκμετάλλευση από την Γαλλική γλώσσα.

Η Γαλλία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πυρηνική ενέργεια, με το 68% της ενέργειάς της να προέρχεται από πυρηνικούς σταθμούς και προμηθεύεται το 19% του ουρανίου που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία αυτών των εργοστασίων απο τον Νίγηρα. Παρά τη σημαντική αυτή συμβολή στις ενεργειακές ανάγκες της Γαλλίας, μόνο το 18,6% των Νιγηριανών έχει πρόσβαση σε δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή η έντονη αντίθεση υπογραμμίζει τη συνεχιζόμενη εκμετάλλευση λεηλατώντας ξένα εδάφη σε όλη την αφρικανική ήπειρο.

Η κληρονομιά της Françafrique

Η Γαλλία είναι γνωστή για τα εκμεταλλευτικά της συστήματα που έχουν σχεδιαστεί για να κεφαλαιοποιούν τους αφρικανικούς πόρους, για να διατηρήσει τον έλεγχο της πρώην αυτοκρατορίας της. Ως αποτέλεσμα, πολλά αφρικανικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Νίγηρα, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τη φτώχεια και την υπανάπτυξη.

Ο νεαρός και χαρισματικός ηγέτης της Μπουρκίνα Φάσο, Ibrahim Traoré, μίλησε πρόσφατα στη σύνοδο κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη και κατήγγειλε το γεγονός ότι η Αφρική είναι πλούσια σε πόρους αλλά ο λαός της είναι φτωχός και επέκρινε τους Αφρικανούς ηγέτες που ζητούν επιδοτήσεις από τη Δύση. διαιωνίζοντας έτσι την εξάρτηση τους και τη φτώχεια, να διεκδικίσουν άμεσα αυτά που τους ανήκουν. Περιέγραψε επίσης αυτό που επιβάλλεται στην Αφρική ως δουλεία, λέγοντας:

«Όσον αφορά τη Μπουρκίνα Φάσο σήμερα, για περισσότερα από οκτώ χρόνια, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πιο βάρβαρη και βίαιη μορφή του ιμπεριαλισμού. Η σκλαβιά συνεχίζει να μας επιβάλλεται. Οι πρόγονοί μας μας δίδαξαν ένα πράγμα: ένας σκλάβος που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη δική του εξέγερση δεν αξίζει να τον λυπόμαστε. Δεν λυπόμαστε τον εαυτό μας, δεν ζητάμε από κανέναν να μας λυπηθεί».

Η αδυναμία της Γαλλίας να δικαιολογήσει την παρουσία της στην Αφρική με μια “ευρωπαϊκή” αφήγηση περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση. Το Παρίσι δεν μπορεί να ομολογήσει ανοιχτά την απληστία του, να προσποιηθεί ότι είναι «εκπολιτιστική αποστολή» ή να παραδεχτεί οποιαδήποτε ευθύνη για τα εγκλήματα του παρελθόντος. Αυτή η έλλειψη σκοπού αποδυνάμωσε τη γαλλική εξουσία στην ήπειρο, φέρνοντας τη βία και τη φτώχεια στον απόηχο της.

Η ώθηση της Δυτικής Αφρικής για μεγαλύτερη ανεξαρτησία έχει αφήσει τους Ατλαντιστές να ανησυχούν για την ευκαιρία που αφήνει αυτό στις ευρασιατικές δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα να αυξήσουν την επιρροή τους στην Αφρική. Η αντίδραση της Δύσης αντανακλά στην έλλειψη σεβασμού προς την κυριαρχία των αφρικανικών χωρών, θεωρώντας την μαύρη ήπειρο απλώς ως μια αποικία για τη διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας της. Αυτή η αποδυνάμωση της δυτικής ηγεμονίας έχει ανοίξει το δρόμο σε πολλά έθνη να εξερευνήσουν με ανυπομονησία τις γεωπολιτικές επιλογές τους και να διαφοροποιήσουν τις οικονομίες τους.

Ο απόηχος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στη δυναμική της παγκόσμιας ισχύος και οι νικήτριες δυνάμεις προσπάθησαν να εγκαθιδρύσουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που θα διατηρούσε την ειρήνη και θα προωθούσε την οικονομική ισορροπία.

Στο πλαίσιο των αφρικανικών αποικιών, όπου τα αποικιακά στρατεύματα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη νίκη των Συμμάχων, οι νικήτριες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, προσπάθησαν να διατηρήσουν τον οικονομικό έλεγχο και να επωφεληθούν από τις πρώην αποικίες τους, ακόμη και όταν ο κόσμος προχωρούσε προς την αποαποικιοποίηση.

Αυτό περιλάμβανε τη δημιουργία νέων νομισματικών συστημάτων, με τον Γάλλο ηγέτη Charles De Gaulle να δημιουργεί δύο νομίσματα συλλογικά γνωστά ως φράγκο CFA το 1945 για τις πρώην αποικίες στη Δυτική και Κεντρική Ζώνη.

Καθώς η πίεση για πολιτική ανεξαρτησία αυξανόταν στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η Γαλλία διεξήγαγε δημοψηφίσματα στις αφρικανικές αποικίες της για να ψηφίσει για την αποδοχή ενός συντάγματος που συνέταξε η Γαλλία.

Η Γουινέα, με επικεφαλής τον πρώην συνδικαλιστή Sékou Touré, αντιτάχθηκε στην αποδοχή του γαλλικού συντάγματος και το καταψήφισε συντριπτικά. Έξαλλη, η κυβέρνηση του Ντε Γκωλ απέσυρε όλους τους Γάλλους διοικητές από τη Γουινέα και έλαβε μέτρα για να σαμποτάρει τις υποδομές και τους πόρους της χώρας. Η καταστολή στο Παρίσι προοριζόταν να χρησιμεύσει ως παράδειγμα του τι θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε πρώην γαλλική αποικία που αντιστεκόταν στο πρόγραμμα της Γαλλίας.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα κομμουνιστικά κράτη αντιτάχθηκαν σε τέτοιες ενέργειες παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως απελευθερωτές και σύμμαχους των αφρικανικών χωρών που αναζητούσαν την ελευθερία από την ευρωπαϊκή επιρροή. Αυτή η θέση έχει οδηγήσει ορισμένους Αφρικανούς να θεωρούν ακόμη χώρες όπως η Ρωσία ως δικαιότερους εταίρους από τη Γαλλία.

Με τα χρόνια, η Γαλλία έχει γίνει πρότυπο στρατιωτικής επέμβασης (περισσότερες από 50 φορές από το 1960) σε αφρικανικές χώρες για να διασφαλίσει ότι οι κυβερνήσεις ανταποκρίνονται στα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα, ιδίως όσον αφορά τη συνεχιζόμενη χρήση του φράγκου CFA.

Αφρικανικό νόμισμα υπό γαλλικό έλεγχο

Ιστορικά, το λειτουργικό σύστημα του φράγκου CFA ήταν αυτό μιας σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας στην οποία το νόμισμα έχει απεριόριστη μετατρεψιμότητα αλλά είναι μόνιμα συνδεδεμένο με το γαλλικό νόμισμα, παλαιότερα το φράγκο και μετά το ευρώ.

Αυτό σημαίνει ότι οι αφρικανικές χώρες δεν μπορούν να επηρεάσουν την αξία του δικού τους νομίσματος και η διαφορά στην αξία σημαίνει ότι η Γαλλία μπορεί να αγοράζει αφρικανικά προϊόντα τεχνητά φθηνά, ενώ οι Αφρικανοί μπορούν να αγοράζουν λιγότερα αγαθά με τα χρήματα που ανταλλάσσουν.

Ακόμη χειρότερα, η Γαλλία είχε απαιτήσεις να αποθηκεύει και επομένως να επωφελείται από τα συναλλαγματικά αποθέματα που κατείχαν οι πρώην αποικίες της, αν και η υποχρέωση διατήρησης του 50% των συναλλαγματικών της αποθεμάτων σε γαλλική τράπεζα καταργήθηκε για τη δυτική ζώνη το 2019.

Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, τα αφρικανικά κράτη έλαβαν ένα ονομαστικό ποσό τόκων, αλλά η τράπεζα επωφελήθηκε δανείζοντας αυτό το κεφάλαιο με υψηλότερα επιτόκια και αποκομίζοντας τεράστια κέρδη από αφρικανικούς πόρους και εργασία. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι πολλές γαλλόφωνες αφρικανικές χώρες είναι σημαντικοί εξαγωγείς χρυσού και ως εκ τούτου έχουν πολλές επιλογές για την αποθήκευση πλούτου και την υποστήριξη ενός νομίσματος σε εναλλακτικές κεντρικές τράπεζες.

Ενώ το σύστημα του φράγκου CFA έχει προσφέρει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη σταθερότητα και την πρόληψη του υπερπληθωρισμού πχ στη Ζιμπάμπουε, έχει επίσης τεθεί υπό έλεγχο για την επιβολή απαιτήσεων στις αφρικανικές χώρες να μην επιβάλλονται σε πιο ισχυρά έθνη. Η έλλειψη ελέγχου του δικού τους νομίσματος παρεμπόδισε την οικονομική ανάπτυξη και έκανε αυτές τις χώρες ευάλωτες στις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις.

Το σύστημα του φράγκου CFA ήταν το γεωπολιτικό ισοδύναμο του πατέρα που επιμένει να διαχειρίζεται τις αποταμιεύσεις σας και να μη τις αφήνει πέρα ​​από τον έλεγχό σας. Υπάρχουν πλεονεκτήματα στην ύπαρξη μιας εμπορικής και νομισματικής ζώνης, όπως η τρέχουσα ένωση ECOWAS που καλύπτει το δυτικό τμήμα της ηπείρου, αλλά από το σχεδιασμό στο σύστημα φράγκων CFA, η ανεξαρτησία ήταν μια ψευδαίσθηση με την οποία η Γαλλία εξαπάτησε αυτές τις χώρες.

Η Γαλλία εξαρτάται από την Αφρική για την κατάστασή της ως παγκόσμια υπερδύναμη για περισσότερο από έναν αιώνα. Μεταξύ άλλων προνομίων που σφυρηλατήθηκαν στις μετα-αποικιακές συνθήκες, δόθηκε στη Γαλλία το αποκλειστικό δικαίωμα να πωλεί στρατιωτικό εξοπλισμό σε πρώην αποικίες και να απολαμβάνει το αποκλειστικό δικαίωμα στους ανακαλυφθέντες φυσικούς πόρους της. Το Παρίσι κάνει μεγάλη χρήση αυτών των προνομίων: για παράδειγμα, το 36,4% του γαλλικού φυσικού αερίου προέρχεται από την αφρικανική ήπειρο.

Επιπλέον, ένα τεράστιο δίκτυο γαλλικών επιχειρηματικών συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, κυριαρχεί σε τομείς όπως η ενέργεια, οι επικοινωνίες και οι μεταφορές σε πολλές αφρικανικές χώρες. Η γαλλική κυβέρνηση υποστηρίζει επίσης γαλλικές εταιρείες στην Αφρική με διάφορους τρόπους, μεταξύ άλλων μέσω μιας τεράστιας δημόσιας εταιρείας που ονομάζεται COFACE, η οποία εγγυάται τις γαλλικές εξαγωγές σε αυτές τις υπανάπτυκτες αγορές.

Προς την ανεξαρτησία και την αυτάρκεια

Αυτή η οικονομική εξάρτηση βοήθησε στη διαιώνιση ενός συστήματος στο οποίο τα αφρικανικά κράτη παραμένουν αδύναμα, πειθήνια και εξαρτημένα από τις εξαγωγές πόρων, κάτι που ωφελεί κυρίως τις γαλλικές εταιρείες και συμφέροντα. Επιπλέον, τα αφρικανικά κράτη αναγκάζονται να συμμαχήσουν με τη Γαλλία σε οποιαδήποτε μεγάλη σύγκρουση, διαβρώνοντας περαιτέρω την εθνική τους κυριαρχία. Η αφρικανική ήπειρος υποφέρει από πολλά δεινά, αλλά ίσως το πιο επίμονο και καταστροφικό είναι η έλλειψη κυριαρχίας και πρόσβασης στο κεφάλαιο. Εν τω μεταξύ, μεγάλο μέρος της ευημερίας της Ευρώπης προέρχεται από τη λεηλασία των χωρών του νότου για αιώνες.

Η περίπτωση των Βρυξελλών, που χτίστηκε πάνω στον πλούτο που προήλθε από τη βάναυση εκμετάλλευση του Κονγκό υπό τον Βέλγο Βασιλιά Λεοπόλδο Β’, είναι μια έντονη υπενθύμιση του βαθύτατου αντίκτυπου της αποικιοκρατίας. Όταν ανακαλύφθηκαν τα εγκλήματα του μονάρχη κατά της ανθρωπότητας, αναγκάστηκε τελικά να κληροδοτήσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο βελγικό κράτος μετά το θάνατό του. Μη θέλοντας να το κάνει, ξεκίνησε μια τεράστια σειρά δημοσίων έργων για να ξοδέψει τα παράνομα κέρδη του, δημιουργώντας τις σύγχρονες Βρυξέλλες. 

Σήμερα, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ συναντιούνται εκεί και δίνουν με τόλμη ψευδείς διαλέξεις για τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα και με περίσσιο θράσος κουνουν το δάχτυλο σε άλλες χώρεςσαν να είναι οι εγγυητές αυτών των δικαιωμάτων, ενώ περιτριγυρίζονται από τα κέρδη των πιο πιο βάναυσων περιπτώσεων καταπίεσης στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ο δρόμος για την επίλυση των προβλημάτων της Αφρικής βρίσκεται σε χαρισματικούς ηγέτες που μπορούν να αγνοήσουν την κληρονομιά και τα εναπομείναντα δεσμά της αποικιοκρατίας και να επιτρέψουν στην ήπειρο να χαράξει έναν πραγματικά τοπικό δρόμο προς την ανεξαρτησία και την αυτοδυναμία της.

Δείτε ακόμα: Όσοι στήριξαν την Ουκρανία βγήκαν χαμένοι: 40 Αφρικανικές χώρες υπέγραψαν στρατιωτική συμφωνία με τη Ρωσία.

Αφήστε μια απάντηση