Η ιστορία της «Σινδόνης του Τορίνο» που λέγεται πως τοποθετήθηκε στο σώμα του Ιησού μετά την αποκαθήλωσή του από το Σταυρό.

Απο την Χριστίνα Πριάμου

Ένα από τα πλέον σημαντικότερα χριστιανικά ιερά κειμήλια της ανθρωπότητας φίλοι μου, είναι αναμφίβολα η λεγόμενη «Ιερά Σινδόνη», η οποία κατέστη γνωστή και ως «Σινδόνη του Τορίνο». Πρόκειται για ένα απλό νεκρικό σάβανο, το οποίο τοποθετήθηκε στο σώμα του Ιησού μετά την αποκαθήλωσή του από το Σταυρό, και το οποίο έχει αποτελέσει αντικείμενο διαμάχης μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας.

Ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι η «Ιερά Σινδόνη», με μήκος 4,30 μέτρα και πλάτος 1,10 διατήρησε πάνω της, για έναν παράδοξο και ανεξήγητο λόγο την εικόνα του εσταυρωμένου, σαν ένα είδος παλαιάς τεχνολογίας φωτογραφικού αρνητικού, που εκτέθηκε κατά λάθος στο φως. Οι ιστορικές ιδιαιτερότητες της νεκρικής Σινδόνης περιλαμβάνουν επίσης αναρίθμητα ίχνη από μαστιγώματα, κηλίδες αίματος, πληγές από καρφιά σταύρωσης στους καρπούς, (και όχι στις παλάμες των χεριών), την παρουσία νομισμάτων του Πόντιου Πιλάτου στα μάτια, την ύπαρξη μιας αλογοουράς στην πλάτη του, καθώς και κομμάτια γύρης, που είναι μοναδικά πέριξ της Ιερουσαλήμ. Ως εκ τούτου πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι πρόκειται για το γνήσιο σάβανο του Ιησού, ενώ στον αντίποδα η επιστημονική κοινότητα θεωρεί ότι το συγκεκριμένο ύφασμα είναι δημιούργημα του ύστερου Μεσαίωνα.

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή, προκειμένου να γνωρίσουμε πώς βρέθηκε στο Τορίνο η Ιερά Σινδόνη. Η υπόθεση ξεκίνησε κατά την εποχή της καταστροφής της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους στρατιώτες, που είχαν επικεφαλής τον Τίτο (70 μ.Χ.), με αποτέλεσμα η Σινδόνη να μεταφερθεί στην Έδεσσα· (τη σημερινή Ούρφα της Τουρκίας). Κατά μια εκδοχή το 944 οι Βυζαντινοί εκστράτευσαν στην Έδεσσα για να πάρουν την Ιερά Σινδόνη, καθώς η πόλη είχε πέσει στα χέρια των Αράβων κατά το 638, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη. Το 1204 η Βασιλεύουσα έπεσε στα χέρια των Λατίνων Σταυροφόρων και η Ιερά Σινδόνη εξαφανίστηκε, αν και υπάρχουν πληροφορίες πως παρέμεινε πάντα στην Έδεσσα και ήταν γνωστή ως Άγιο Μανδύλιο ή Εικόνα της Έδεσσας, επειδή ήταν διπλωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται μόνο το πρόσωπο του Ιησού σε ανοιχτή θήκη.

Στη συνέχεια η Ιερά Σινδόνη φαίνεται ότι πέρασε στα χέρια των Ναϊτών ιπποτών. Σύμφωνα με την ιστορικό Barbara Freil, η οποία δημοσίευσε τα αποτελέσματα των ερευνών της πριν λίγα χρόνια στην εφημερίδα του Βατικανού, «L’ Osservatore Romano», αναφέρεται πως ένας νεαρός Γάλλος που ονομάζονταν Αρνό Σαμπατιέ και είχε προσχωρήσει στο Τάγμα των Ναϊτών το 1287, έγραψε ότι κάποιοι ιππότες τον οδήγησαν σε μια μυστική τοποθεσία και αφού του έδειξαν ένα μακρύ κομμάτι από ένα λινό ύφασμα που έφερε τη μορφή ενός άνδρα, του είπαν να προσκυνήσει τη Σινδόνη και να τη φιλήσει τρεις φορές. Η ίδια αναφέρει επίσης πως όλοι οι νέοι Ναΐτες ορκίζονταν πίστη σ’ αυτή και πως ο πρώτος της κάτοχος ήταν ο Γάλλος ιππότης Ζοφρέ ντε Σαρνέ, ο οποίος όμως δεν αποκάλυψε πολλά στοιχεία λόγω του ευαίσθητου χαρακτήρα του όλου θέματος, αλλά και του μυστικιστικού χαρακτήρα του Τάγματος.

Στα μέσα του 15ου αιώνα ο Δούκας της Σαβοΐας αγόρασε (άγνωστο πώς) τη Σινδόνη και την τοποθέτησε στο Σαμπερί της Γαλλίας (1464). Ωστόσο μια πυρκαγιά που ξέσπασε το 1532 στο παρεκκλήσι όπου φυλασσόταν η Σινδόνη ανάγκασε τους απογόνους του Δούκα να τη μεταφέρουν στο Τορίνο όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, και συγκεκριμένα στο ναό του Ιωάννη του Βαπτιστή.
Από την πυρκαγιά προκλήθηκαν φθορές στο ύφασμα και αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά τη Σινδόνη, θα διακρίνει ίχνη από σταγόνες νερού που είχε χρησιμοποιηθεί στην προσπάθεια κατάσβεσης της πυρκαγιάς.

Στις 28 Μαΐου 1898 ο Ιταλός δικηγόρος και ερασιτέχνης φωτογράφος Seondo Pia (1855-1941) φωτογράφησε για πρώτη φορά το ύφασμα και μια μορφή εμφανίστηκε πεντακάθαρα στα αρνητικά του φιλμ. Γεγονός που προκάλεσε έντονες αμφιβολίες σχετικά με τον ιδιαίτερα χαρακτήρα της Σινδόνης, οπότε κατά το 1931 ανέλαβε να την φωτογραφίσει ο επαγγελματίας φωτογράφος Giuseppe Enrie, με αποτέλεσμα να προκύψουν και πάλι οι ίδιες πρωταρχικές διαπιστώσεις. Τα επόμενα χρόνια, αν και το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, επανήλθε και πάλι στο προσκήνιο κατά το 1988, όταν τρία Πανεπιστήμια (Ζυρίχης, Τούσον της Αριζόνα και Οξφόρδης) ανέλαβαν την εξέταση του υφάσματος με τη μέθοδο ραδιοχρονολόγησης του άνθρακα (C-14).

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έδωσε την έγκρισή της και μερικές εβδομάδες αργότερα οι ειδικοί έδωσαν στη δημοσιότητα τα πορίσματα των ερευνών τους. Σύμφωνα με αυτά, το ύφασμα σε καμία περίπτωση δεν χρονολογούνταν στα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια, αλλά αντιθέτως είχε κατασκευαστεί μόλις τον 14ο αιώνα, και πιο συγκεκριμένα ανάμεσα στο 1300 και το 1390. Αν και η Καθολική Εκκλησία αποδέχτηκε τ’ αποτελέσματα των ερευνών, που αποδείκνυαν ότι η Σινδόνη ήταν ένα απλό κομμάτι υφάσματος και όχι το σάβανο του Χριστού, εντούτοις άρχισαν συστηματικές αντιδράσεις και αμφισβητήσεις από άλλες πλευρές.

Οι αιτιάσεις εστιάζονταν στο γεγονός ότι οι ειδικοί είχαν πάρει ένα πολύ μικρό κομμάτι από τη Σινδόνη, το οποίο είχε προστεθεί αργότερα στην προσπάθεια συντήρησης από την πυρκαγιά, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι οι υψηλές θερμοκρασίες είχαν αλλοιώσει την τιμή του άνθρακα. Πολλοί επιστήμονες έσπευσαν να υιοθετήσουν την άποψη αυτή με επικεφαλής τον Μπρούνο Μπαρμπέρις, καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο και επικεφαλής του Διεθνούς Ινστιτούτου για την έρευνα της Σινδόνης.

Κάποιοι θεωρούν ωστόσο ότι το δείγμα του υφάσματος που ελέγχθηκε εξεπίτηδες, δεν προέρχεται από το αυθεντικό κομμάτι που έχει διασωθεί, αλλά από ένα μπάλωμα, ή το περίφημο «ολλανδικό ύφασμα», όπως είναι γνωστό, που προστέθηκε μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1532. Όσοι υποστηρίζουν λοιπόν την αυθεντικότητα της Σινδόνης, επιχειρηματολογούν λέγοντας πως στο ύφασμα βρέθηκε από ειδικούς του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ γύρη λουλουδιών από την περιοχή της Νεκράς Θάλασσας, καθώς και καρπός κάππαρης, προερχόμενης από την περιοχή της Ιερουσαλήμ. Γεγονός που δηλώνει ότι η Σιδόνη κατασκευάστηκε στην Ιερουσαλήμ και όχι στην Ευρώπη.

Εν κατακλείδι οι επιστήμονες δεν αμφισβητούν πλέον σθεναρά τα αποτελέσματα των ερευνών των τριών πανεπιστημίων, με κορυφαίο όλων τον Αμερικανό ειδικό στη μικροσκοπική ανάλυση χημικών ενώσεων Walter Cox McCrone, που χαρακτήρισε γελοίες τις απόψεις όλων εκείνων που υιοθετούν τις εκτιμήσεις των επικριτών της αυθεντικότητας του σάβανου του Ιησού.

Ολοκληρώνοντας την ανάρτηση επισημαίνω πως υπάρχει και μια εφαρμογή που ονομάζεται Shroud 2.0, η οποία είναι δωρεάν για τους χρήστες των iPad και iPhone, και παρέχει μια κοντινή προβολή του σάβανου, επιτρέποντας στους ενδιαφερόμενους να κάνουν μεγέθυνση σε διάφορα τμήματα του καλύμματος, τα οποία διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατά νε γίνουν ορατά και να διαβάσουν οι ίδιοι ταυτοχρόνως τα εδάφια του Ευαγγελίου που σχετίζονται με αυτό

Τα δεδομένα:

• Η Ιερά Σινδόνη έχει μήκος 4,35 μέτρα μήκος και 1,1 μέτρα πλάτος
• Το ύφασμα της είναι λινό. Έχει ύφανση ψαροκόκαλου από ίνες κοινού λιναριού που χρησιμοποιούνταν την εποχή του Χριστού.
• Ο άνδρας που απεικονίζεται στην Ιερά Σινδόνη είναι 33 ετών, έχει ύψος 1.80, βάρος περίπου 77 κιλά, έχει γένια και μακριά μαλλιά.
• Το άψυχο σώμα που τοποθετήθηκε πάνω στο ύφασμα είχε βασανισθεί και σταυρωθεί.
• Στο ύφασμα έχουν αποτυπωθεί τρύπες από τους καρπούς των χεριών.
• Στα πόδια υπάρχουν σημάδια από αίμα και στην πλάτη σημάδια από μαστίγωση.
• Στο πρόσωπο, στον αυχένα και στα μαλλιά υπάρχουν σημάδια από αίμα.
• Πληγές υπάρχουν σε όλη την περιφέρεια του κεφαλιού γεγονός που συνηγορεί στο ότι έχουν προκληθεί από στεφάνι φτιαγμένο από αγκάθια.
• Στο ύφασμα είναι εμφανείς τρύπες από καψίματα και μερικές σταγόνες νερού από την πυρκαγιά του 1532 που ξέσπασε στο Σαμπερύ της Γαλλίας όπου φυλασσόταν η Σινδόνη.
  Στον καθεδρικό ναό του Τορίνο υπάρχει ανάγλυφη αναπαράσταση της Ιεράς Σινδόνης για εκείνους που αντιμετωπίζουν πρόβλήματα όρασης. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / EPA / ALESSANDRO DI MARCO.

Τέλος η ιταλική ENEA, η Εθνική Υπηρεσία Νέων Τεχνολογιών, Ενέργειας και Βιώσιμης Οικονομικής Ανάπτυξης, μετά από πέντε χρόνια ερευνών στην Σινδόνη “σήκωσε τα χέρια ψηλά” και ανακοίνωσε ότι με βάση τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της η επιστήμη δεν μπορεί να αναπαράγει, τις ακριβείς συνθήκες που κάτω από τις οποίες αποτυπώθηκε η φιγούρα του νεκρού ανθρώπου πάνω στο ύφασμα.

Πηγή: Διονύσιος Νίκας, «Η Σινδόνη του Τουρίνου, Θαυματουργό κειμήλιο ή περίτεχνη απάτη», περιοδικό «Ιστορικά Θέματα», τ. 90, Δεκέμβριος 2009.

Ντοκιμαντέρ του Netflix «Η Σινδόνη του Τορίνο», στη σειρά «Ο Κώδικας του Ιησού» (2015).

Δείτε ακόμα: Απόκρυφη ελληνική ιστορία: Το θαύμα της ανάληψης του Απολλώνιου Τυανέα.