Η πραγματική ιστορία με το «Σπαθί στον Βράχο» που ενέπνευσε τον μύθο του βασιλιά Αρθούρου.
Ένας γεναίος ιππότης με το όνομα Galgano Guidotti, γιος ενός ευγενούς άρχοντα την εποχή των Σταυροφοριών. Όταν τελείωσε να πολεμά, βίωσε ένα όραμα του Αγίου Μιχαήλ που άλλαξε τη ζωή του. Ο Γκαλγκάνο τότε κλήθηκε να απαρνηθεί την κοσμική ζωή και να υποταχθεί στον Θεό, έτσι εγκατέλειψε τα όπλα για να γίνει ερημίτης, ζώντας σε έναν λόφο.
Το έτος ήταν το 1180 όταν ο Galgano αποσύρθηκε σε ένα ερημητήριο στην Τοσκάνη. Κάνοντας μια πράξη που θα σφράγιζε την αφοσίωσή του – χτύπησε δυνατά το ξίφος του, πάνω σε ένα βράχο. Η πράξη του αυτή θα σήμανε ειρήνη.
Τουλάχιστον, έτσι λέει ο θρύλος αυτού του ιππότη. Που στην πορεία αγιοποιήθηκε και έγινε ο Άγιος Γκαλγκάνο όταν μετά το θάνατό του το 1181 ανακηρύχθηκε άγιος από τον Πάπα Λούσιο Γ’ το 1185. Μερικοί εικάζουν ότι αυτή είναι η πραγματική ιστορία με το «σπαθί στην πέτρα» που δημιούργησε την αγγλική εκδοχή – η οποία εμφανίστηκε γύρω στο 1200 – στον μύθο του βασιλιά Αρθούρου.
Είναι ευνόητο ότι θα μπορούσε να προέρχεται από την Ιταλία και να έχει μεταφερθεί στην Αγγλία από όσους επισκέφτηκαν ή άκουσαν για το παρεκκλήσι όπου φυλασσόταν το σπαθί. Ωστόσο, όπως πολλοί θρύλοι, έτσι κι αυτός είναι δύσκολο να επαληθευτεί με τόσους αντικρουόμενους ισχυρισμούς.
Μετά τον θάνατο του Γκαλγκάνο, ο πάπας έχτισε ένα παρεκκλήσι στο λόφο όπου υποτίθεται ότι εκτυλίχθηκε ο εν λόγω θρύλος. Κοντά στη γενέτειρα του αγίου Chiusdino στη Σιένα της Ιταλίας, εκέι έγινε ο τάφος και το μνημείο του. Εντοιχισμένο σε πέτρα, το ξίφος φυλάσσεται μέσα στους στρογγυλούς τοίχους του και ορίζεται ιερό λείψανο από την Καθολική εκκλησία. Ήταν εποχές συνεχούς προσκυνήματος και πολλοί ταξιδιώτες συνέρρεαν για να δουν αυτό το θαυματουργό σπαθί πάνω στην πέτρα.
«Υπήρχε μεγάλο νόημα για το ξίφος», είπε κάποτε στο BBC ο ιερέας της ενορίας στο παρεκκλήσι Montesiepi Don Vito Albergo, μιλώντας στα ιταλικά. «Σημαίνει ειρήνη. Ενώ το σήκωμα ενός ξίφους σημαίνει την έναρξη του πολέμου».
Σύμφωνα με τον Albergo, ο Galgano δεν κόλλησε το σπαθί του στην πέτρα εκεί που είναι σήμερα, αλλά μάλλον σε έναν λόφο. και αργότερα μεταφέρθηκε μέσα στο παρεκκλήσι για φύλαξη.
Ο αγγλικός θρύλος του “The Sword in the Stone” υποστήριξε ότι όποιος καταφέρει να το τραβήξει από τον βράχο δεν θα ήταν άλλος από τον θεϊκά διορισμένο βασιλιά – τον πραγματικό κληρονόμο του Uther Pendragon. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που πολλοί επίδοξοι προσπάθησαν να αφαιρέσουν το ξίφος του Αγίου Γκαλγκάνο από τη θέση του κατά τη διάρκεια των αιώνων – σίγουρα διέθετε τη γοητεία του μεγαλείου.
«Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι επιμένουν να παρεξηγούν την έννοια του σπαθιού, αυτή την ιδέα ότι αν σηκώσεις το σπαθί θα κατέχεις τον κόσμο», είπε ο Αλμπέργκο. «Μέχρι πριν από περίπου 50, 60 χρόνια, το ξίφος μπορούσε να αφαιρεθεί και να ξαναμπεί μέσα. Δεν υπήρχε καμιά κρυφή δύναμη σαν του βασιλιά Αρθούρου που τράβηξε το σπαθί με δύναμη».
Ενώ ο Galgano ήταν ακόμα ζωντανός, το παρεκκλήσι έδειξε μια προειδοποίηση που είχε τη μορφή ενός ζευγαριού κομμένων χεριών. Η ιστορία λέει ότι ένας κλέφτης που προσπάθησε να κλέψει το σπαθί δέχτηκε επίθεση από έναν λύκο που πήρε τα χέρια του, εμποδίζοντάς τον να δραπετεύσει απο αυτό. Αν και δεν μπορεί να επαληθευτεί, η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, καθώς τα χέρια εξακολουθούν να εμφανίζονται εκεί μέχρι σήμερα.
Ένας άλλος μύθος κάνει λόγο για έναν επίδοξο διαρρήκτη που χτυπήθηκε από κεραυνό. είναι ασφαλές να πούμε ότι το σπαθί παρέμεινε στη θέση του.
Στη σύγχρονη εποχή, κατά τη διάρκεια της 46χρονης θητείας του, ο ίδιος ο Αλμπέργκο έγινε μάρτυρας δύο απόπειρων να αφαιρέσουν το μεσαιωνικό όπλο. Στη δεκαετία του 1960, λιωμένος μόλυβδος χύθηκε στη ρωγμή, σφραγίζοντας το για πάντα ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω απόπειρες διάρρηξης. Σήμερα φυλάσσεται μέσα σε μια διάφανη βιτρίνα για επιπλέον ασφάλεια.
Παρά τη γοητεία του, η αυθεντικότητα του σπαθιού παρέμενε αμφίβολη. Το 2001 ερευνητές προσπάθησαν να προσδιορίσουν την προέλευσή του μέσω επιστημονικής ανάλυσης. Αν και το ίδιο το μέταλλο δεν θα αποκάλυπτε την ηλικία του, ο χημικός Luigi Garlaschelli διαπίστωσε μέσω χημικής και μικροσκοπικής εξέτασης ότι «η σύνθεση του μετάλλου και το στυλ του σπαθιού είναι όντως συμβατά με την εποχή του θρύλου».
Η λαβή, ο εγκάρσιος προφυλακτήρας και μέρος της λεπίδας έσπασαν καθώς προσπαθούσε να αφαιρέσει μέρος του σκυροδέματος. Ο Garlaschelli αργότερα έκανε ένα τέλειο αντίγραφο του τμήματος της λαβής προτού επανατοποθετηθεί και στερεωθεί πίσω στην αρχική του θέση. Είναι σίγουρος ότι το υπόλοιπο ξίφος παραμένει χωμένο στον βράχο.
«Τα δύο κομμάτια ταιριάζουν μεταξύ τους, άρα είναι το ίδιο αντικείμενο», είπε ο Garlaschelli. «Έτσι, είμαι πεπεισμένος ότι αυτό είναι στην πραγματικότητα το αρχικό σπαθί που τοποθετήθηκε εκεί τον 12ο αιώνα ».
