Κοβιντισμός: Είναι αυτή η νέα παγκόσμια θρησκεία; – Έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας θρησκείας!

Στη θρησκεία του κοβιντισμού, η Επιστήμη είναι η απόλυτη θεότητα και η φαρμακοβιομηχανία η παγκόσμια εκκλησία. Στην κεφαλή αυτής της εκκλησίας, ο Fauci σαν άλλος Πάπας αναλαμβάνει την αρχιερατική λειτουργία (απολαμβάνοντας το απόλυτο αλάθητο που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει), με τη βοήθεια γιατρών που αντικαθιστούν τους παλιούς κληρικούς – ιερείς επιστήμονες που προσφέρουν θεραπεία, ίσως όχι πνευματική αλλά η σωματική υγεία σε αυτή τη νέα θρησκεία υπερτερεί της πνευματικής τροφής, στην ουσία ήρθε να την μηδενίσει τελείως. 

Τι κι αν όλα είναι λίγο “αόρατα”, έτσι είναι σε όλες τις θρησκείες…

Στο επίκεντρο της λατρείας είναι ένα «εμβόλιο» που αντικαθιστά το μυστήριο, μια υπόσχεση τελικής σωτηρίας. Αν δε το δεχτείς δεν είσαι καλός κοβιντιστής, αυτό δηλώνει την υποταγή σου, στον ένα και μοναδικό θεό και σωτήρα, την επιστήμη. Ανάμεσα στις εντολές της νέας θρησκείας, είναι αυτή που δεν επιτρέπει να “πονηρέψεις” τα μυαλά άλλων ανθρώπων, αμφισβητώντας τις θεικές εντολές της επιστήμης. Αμαρτάνεις και ακόμα θέτεις σε κίνδυνο την υγεία που είναι το ιερότερο όλων, υπερβαίνει το δικαίωμα της ελευθερίας και της επιλογής.

Στη νέα θρησκεία του Κοβιντισμού, η μετάβαση από το μυστήριο του «εμβολιασμού» είναι το υψηλότερο καθήκον αστικής ευθύνης απέναντι στους άλλους. Όσοι είναι άπιστοι αφορίζονται για την ανεύθυνη στάση τους, διώκονται απο το κοινωνικό σύνολο σαν αμαρτωλοί και δέχονται την κατακραυγή όλων των “πιστών” του κόσμου. Ακόμα, δεν είναι δεκτοί επι ίσοις όροις στην νέα κοβιντιστική κοινωνία, είναι κάτι σαν τις μάγισσες του μεσσαίωνα. Η “επιστήμη” δείχνει κατανόηση σε όσους μετανοήσουν, και τους κάνει πάλι δεκτούς στο νέο κόσμο.

Ο κοβιντισμός όπως και κάθε άλλη θρησκεία, απεχθάνεται όλους όσους έχουν κριτικό μυαλό, το πίστευε και μή ερέυνα, είναι βασική αρχή. Όποιοι αμφισβητήσουν την “επιστήμη” τότε θα αφοριστούν σαν αιρετικοί, Μοντανιέ, Κριστιάν Περρόν, Ρόμπερτ Μαλόουν, Σουχαρίτ Μπάγκντι, είναι επικίνδυνοι γιατί μπορεί να θυμώσουν το αντικείμενο λατρείας τους που είναι ο Covid, και αυτό να δημιουργήσει νέες μεταλλάξεις που θα φέρουν το θάνατο.

Ο κοβιντισμός ήρθε να αμφισβητήσει τα ατομικά μας δικαιώματα

Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός μέχρι πρότινος ήταν αχώριστος από την κατάκτηση των ατομικών ελευθεριών, τα βασικά δικαιώματα των ανθρώπων δεν μπορούσε τίποτα να τα αμφισβητήσει. Η ελευθερία κυκλοφορίας, η ελευθερία των συναλλαγών, η ελευθερία του συνέρχεσθαι και της διαδήλωσης, η ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, το δικαίωμα στην ασφάλεια, το δικαίωμα στην ισότητα συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Τα δικαιώματα αυτά είναι «απόλυτα» στο βαθμό που το άτομο τα απολαμβάνει απόλυτα, εκ φύσεως και ως πολίτης. Δεν μπορούν να του αφαιρεθούν, εκτός αν ο τελευταίος παραβεί το νόμο… με την προϋπόθεση όμως ότι ο νόμος δεν είναι ούτε αυθαίρετος ούτε τυραννικός, οπότε ο πολίτης θα έχει ένα άλλο θεμελιώδες δικαίωμα: αυτό της δικαιοσύνης και της αντίστασης στην καταπίεση .

Ο κοβιντισμός υποκαθιστά τα απόλυτα δικαιώματα υπό όρους. Από εδώ και στο εξής, τα θεμελιώδη δικαιώματα δεν είναι πλέον απόλυτες ελευθερίες που απορρέουν φυσικά από την ιθαγένειά μας και την ανθρωπιά μας, αλλά υπό όρους ελευθερίες που παρέχονται από το κράτος “υπό τον όρο”: υπό τον όρο της χρήσης μάσκας, υπό τον όρο του σεβασμού των κοινωνικών αποστάσεων, υπό την προϋπόθεση να έχεις πάσο υγείας ή εμβολιασμού, και με την προϋπόθεση ότι έχει κάνει το εμβόλιο…

Ελευθερίες με “προυποθέσεις” και “υπο όρους”!

Η άσκηση των πιο θεμελιωδών ελευθεριών μας, όπως αυτή της μετακίνησης ή της συνάντησης, υπόκειται σε μια πράξη υπακοής και υποταγής: την έγχυση μιας πειραματικής ουσίας στο σώμα. Αυτές οι ψευδοελευθερίες είναι επομένως πλεονεκτήματα “υπο όρους” που εισάγουν διακρίσεις από μια ανώτερη αρχή, κυβερνητική στην προκειμένη περίπτωση. Άρα οι «ελευθερίες» που παρέχει το κράτος, δεν είναι πια ελευθερίες αλλά προνόμια!

Όμως τα προνόμια που χορηγούνται είναι προσωρινά προνόμια που θα διαρκέσουν όσο διαρκεί η υποβολή τους. Από την άλλη, τα εν λόγω προνόμια μπορούν να αφαιρεθούν ανά πάσα στιγμή, με απλή κυβερνητική απόφαση, και χωρίς ο προνομιούχος να έχει καν αποτύχει στο καθήκον υπακοής του. Επομένως, ένα προνομιούχο άτομο βρίσκεται σε μια τυχαία «υπό όρους ελευθερία». Είναι ένα είδος κρατούμενου που θα δεχόταν, για λίγα ψίχουλα ψευδοελευθερίας, να συμμορφωθεί με τους όρους που του επιβλήθηκαν και να ζήσει μόνιμα κάτω από το αυστηρό βλέμμα ενός δικαστή επιβολής ποινών.

Το σώμα μας ανήκει πια στο κράτος

Σε ποιον ανήκει το σώμα μου εάν το κράτος έχει το δικαίωμα να το διαθέτει και να τροποποιεί τη γενετική του λειτουργία όποτε κρίνει σκόπιμο; Σε ποιον ανήκει το σώμα μου, αν το κράτος είναι σε θέση να το αποκόψει από κάθε κοινωνική επαφή, να το θέσει ανθρωπολογικά εκτός λειτουργίας, με λίγα λόγια, με έναν τρόπο να το «ακινητοποιήσει» όπως πατάει κανείς το “off” μια συσκευή.

Το Σύστημα κατέστρεψε τους λαούς. Σήμερα, διαχωρίζει το άτομο, το διχάζει κυριολεκτικά. Το κράτος αρπάζει τα σώματα και τα μηδενίζει όπως θέλει. Η συνείδηση ​​και η ψυχή δεν είναι παρά επικαρπωτές ενός σωρού από σάρκα, οστά και σύντομα «ενσωματωμένες τεχνολογίες». Η ένεση ανοίγει έτσι το δρόμο για τον διαχωρισμό σώματος και ψυχής. Για το κράτος τα σώματα γίνονται αντικείμενα. Ζόμπι και φαντάσματα, αυτές είναι οι οντότητες του κόσμου που φαντάζονται οι Klaus Schwab, Jacques Attali και Bill Gates.

Οι θεμελιώδεις ελευθερίες μας γίνονται υπαρκτές μόνο αν η υπακοή μας αναμένεται να είναι απόλυτη. Η υπακοή είναι από τη φύση της «σχετική»: στον παράνομο, κανείς δεν υποτίθεται ότι υπακούει, όλοι έχουν καθήκον να αντισταθούν. Αντίθετα, οι θεμελιώδεις ελευθερίες είχαν πάντα απόλυτο χαρακτήρα: η αρχή που δεν τις σεβόταν οδηγούσε το κόσμο σε εξεγέρσεις. 

Οι ατομικές ελευθερίες δεν υπάρχουν σε άτομα χωρίς ψυχή, οι άνθρωποι θα αντιμετωπίζονται ως μηχανές απο το σύστημα και δεν θα έχουν περισσότερη ψυχή από ένα πλυντήριο ή έναν υπολογιστή. Δεν θα αποτελούν πλέον έναν λαό ή έναν πολιτισμό, ούτε καν ένα εργοστάσιο παραγωγής, αφού η τεχνητή νοημοσύνη θα συγκεντρώνει όλα τα καθήκοντα παραγωγής. 

‘Οταν συμφωνείτε να εμπιστευτείτε το σώμα σας και δεν είστε πλέον κύριος του, παίρνετε τον κίνδυνο να σας αντιμετωπίζουν ως πράγμα και να μειώσεται την αξία σας, με ίση αξία ενός αντικειμένου.

Η ιδέα για το κείμενο είναι απο το autochtonisme.com