Λογοκρισία: Ο πόλεμος της πληροφορίας στον 21ο αιώνα!
Τα τελευταία χρόνια, εξέχοντες αξιωματούχοι εθνικής ασφάλειας έχουν σημάνει συναγερμό για τις άνευ προηγουμένου επιπτώσεις της παραπληροφόρησης στις δημοκρατικές χώρες. Στην πράξη, αυτό που εννοούν είναι ότι οι δημοκρατικές κυβερνήσεις έχουν μείνει πίσω ως προς τις μεθόδους του πολέμου πληροφοριών στις αρχές του 21ου αιώνα.
Όπως περιγράφεται εδώ, ενώ ο πόλεμος της πληροφορίας είναι ένα πραγματικό και σοβαρό ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι δημοκρατικές κυβερνήσεις στον 21ο αιώνα, ο δήθεν πόλεμος κατά της παραπληροφόρησης, είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, έχει κάνει πολύ περισσότερο κακό παρά καλό, όπως αποδεικνύεται πια ξεκάθαρα από την λογοκρισία στον COVID -19.
Λογοκρισία, παραπληροφόρηση και bots.
Λογοκρισία είναι κάθε σκόπιμη καταστολή ή απαγόρευση του λόγου, που σε μια δημοκρατία ποτέ δεν συμβαίνει για καλό, είναι μόνο κακό! Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις χώρες που έχουν υιοθετήσει τη λογοκρισία ώς κάτι καλό, που πρέπει να προκαλείται από τις κυβερνήσεις και τα παραρτήματά τους, στην ουσία απαγορεύεται συνταγματικά εκτός από τη κατηγορία του «παράνομου λόγου» – π.χ. απειλές, εκμετάλλευση παιδιών, υποκίνηση σε βία.
Η λογοκρισία είναι εγγενώς αυταρχική και αντιδημοκρατική.
Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να είναι η πρώτη χώρα που έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου στο σύνταγμά της, το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου αναπτύχθηκε με την πάροδο των αιώνων και προηγείται του Δυτικού Διαφωτισμού. Για παράδειγμα, το δικαίωμα στην ελεύθερη ομιλία ήταν εγγενές στις δημοκρατικές τάξεις στην Αρχαία Ελλάδα και την Ρωμαϊκή σύγκλητος, ακόμη κι αν δεν κατοχυρώθηκε με νόμους. Αυτά τα συστήματα αντιμετώπιζαν όλα τα μέλη της πολιτικής τάξης ως ίσα, κανένα μέλος της πολιτικής τάξης δεν είχε τη δύναμη να λογοκρίνει ένα άλλο παρά μόνο με τη συγκατάθεση ολόκληρου του πολιτικού σώματος.
Το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου αναπτύχθηκε και υποχώρησε κατά τους επόμενους αιώνες για διάφορους λόγους. αλλά σύμφωνα με την άποψη του George Orwell για τη θεσμική εξέλιξη, η ελευθερία του λόγου αναπτύχθηκε κυρίως επειδή παρείχε ένα εξελικτικό πλεονέκτημα στις κοινωνίες στις οποίες ασκήθηκε. Για παράδειγμα, η πολιτική ισότητα μεταξύ των Μεσαιωνικών Βρετανών αρχόντων στο πρώιμο κοινοβουλευτικό τους σύστημα κατέστησε αναγκαία την ελευθερία του λόγου μεταξύ τους.
Μέχρι τον 19ο αιώνα, τα σωρευτικά οφέλη αυτού του εξελικτικού πλεονεκτήματος θα βοηθούσαν να γίνει η Βρετανία η κύρια υπερδύναμη του κόσμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα κατοχυρώνοντας την ελευθερία του λόγου στο σύνταγμά τους και επεκτείνοντάς την σε όλους, παρέχοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα ακόμη μεγαλύτερο εξελικτικό πλεονέκτημα.
Αντίθετα, επειδή η λογοκρισία εξαρτάται και ενισχύει τις υπάρχουσες δομές εξουσίας, οι λογοκριτές τείνουν να στοχεύουν ιδιαίτερα αυτούς που επιδιώκουν να κατακρίνουν την εξουσία. Και, επειδή η πρόοδος του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ουσιαστικά ένας ατέρμονος αγώνας για να ελέγχεται η εξουσία, αυτή η λογοκρισία είναι εγγενώς ασυμβίβαστη με την ανθρώπινη πρόοδο. Οι πολιτισμοί που επιδίδονται σε εκτεταμένη λογοκρισία τείνουν επομένως να τελματώσουν.
Παραπληροφόρηση
Παραπληροφόρηση είναι κάθε πληροφορία που δεν είναι απολύτως αληθής, ανεξάρτητα από την πρόθεση πίσω από αυτήν. Μια λανθασμένη επιστημονική μελέτη είναι μια μορφή παραπληροφόρησης. Μια ατελής εξιστόρηση γεγονότων του παρελθόντος είναι παραπληροφόρηση.
Σύμφωνα με τον ευρύτερο ορισμό της «παραπληροφόρησης», όλες οι ανθρώπινες σκέψεις και δηλώσεις εκτός από τα απόλυτα μαθηματικά αξιώματα είναι παραπληροφόρηση, επειδή όλες οι ανθρώπινες σκέψεις και δηλώσεις είναι γενικεύσεις που βασίζονται σε υποκειμενικές πεποιθήσεις και εμπειρίες, καμία από τις οποίες δεν μπορεί να θεωρηθεί απολύτως αληθινή. Επιπλέον, κανένα συγκεκριμένο επίπεδο ή «βαθμός» παραπληροφόρησης δεν μπορεί να οριστεί εύκολα. η σχετική αλήθεια ή αναλήθεια κάθε πληροφορίας υπάρχει σε ένα συνεχές άπειρο.
Συνεπώς, επειδή δεν μπορούν να οριστούν συγκεκριμένοι «βαθμοί» παραπληροφόρησης, ένας υπάλληλος με άδεια λογοκρισίας παραπληροφόρησης θα μπορούσε να λογοκρίνει σχεδόν οποιαδήποτε δήλωση ανά πάσα στιγμή και να δικαιολογήσει την ενέργειά του, όχι σαν λογοκρισία αλλά σαν παραπληροφόρηση. Στην πράξη, επειδή κανένας άνθρωπος δεν είναι αλάθητος, αυτή η διακριτική ευχέρεια οφείλεται εγγενώς στις προκαταλήψεις, τις πεποιθήσεις, την πίστη και τα προσωπικά συμφέροντα του λογοκριτή. παραπληροφόρηση είναι κάθε πληροφορία που κοινοποιείται από ένα άτομο που γνωρίζει ότι είναι ψευδή. Συνεπώς η παραπληροφόρηση είναι συνώνυμη με το ψέμα.
Συνήθως μια δήλωση που είναι ψέμα ή παραπληροφόρηση, συμβαίνει όταν κάποιος έχει πληρωθεί ή με άλλον τρόπο παρακινηθεί ή εξαναγκαστεί να την πει; Αρκεί το γεγονός ότι έπρεπε απλώς να γνωρίζουν ότι η δήλωση είναι αναληθής, ακόμα κι αν δεν είχαν πραγματική γνώση; Εάν ναι, πόσο μακριά πρέπει να αναμένεται να φτάσει ένας απλός άνθρωπος για να ανακαλύψει μόνος του την αλήθεια;
Bots
Ο παραδοσιακός ορισμός ενός διαδικτυακού bot είναι μια εφαρμογή λογισμικού που δημοσιεύει αυτόματα. Ωστόσο, σε κοινή χρήση, το “bot” χρησιμοποιείται συχνότερα για να περιγράψει οποιαδήποτε ανώνυμη διαδικτυακή ταυτότητα που έχει κρυφά κίνητρα να δημοσιεύει σύμφωνα με συγκεκριμένες αφηγήσεις για λογαριασμό ενός συμφέροντος, όπως ένα καθεστώς ή έναν οργανισμό.
Αυτός ο σύγχρονος ορισμός του “bot” μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Για παράδειγμα, πλατφόρμες όπως το Twitter επιτρέπουν στους χρήστες να έχουν πολλούς λογαριασμούς και αυτοί οι λογαριασμοί επιτρέπεται να είναι ανώνυμοι. Είναι όλοι αυτοί οι ανώνυμοι λογαριασμοί bot; Είναι ένας ανώνυμος χρήστης «bot» αποκλειστικά και μόνο λόγω του γεγονότος ότι υπάγεται σε ένα καθεστώς; Τι γίνεται αν ανήκουν απλώς σε μια εταιρεία ή μια μικρή επιχείρηση; Ποιο επίπεδο ανεξαρτησίας διαχωρίζει ένα «bot» από έναν απλό ανώνυμο χρήστη; Τι γίνεται αν έχουν δύο λογαριασμούς; Τέσσερις λογαριασμούς;
Τα πιο εξελιγμένα καθεστώτα, όπως αυτό της Κίνας, έχουν τεράστιους στρατούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης που αποτελούνται από εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους που δημοσιεύουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε καθημερινή βάση χρησιμοποιώντας VPN, επιτρέποντάς τους να διεξάγουν τεράστιες εκστρατείες παραπληροφόρησης που περιλαμβάνουν εκατοντάδες χιλιάδες δημοσιεύσεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. χρονικό διάστημα χωρίς ποτέ να καταφύγουν σε αυτοματοποιημένα bots με την παραδοσιακή έννοια.
Έτσι, οι κινεζικές εκστρατείες παραπληροφόρησης είναι αδύνατο να σταματήσουν αλγοριθμικά, ακόμη και δύσκολο να εντοπιστούν. Ίσως για αυτόν τον λόγο, οι πληροφοριοδότες ανέφεραν ότι εταιρείες κοινωνικών μέσων όπως το Twitter έχουν ουσιαστικά εγκαταλείψει την προσπάθεια να αστυνομεύουν ξένα μπότ—ακόμα και ενώ προσποιούνται ότι έχουν το θέμα υπό έλεγχο.
Ο Πληροφοριακός Πόλεμος στις μέρες μας
Λόγω της σοβαρότητας με την οποία έχουν μελετήσει τις μεθόδους του πολέμου της πληροφορίας και ίσως της μακροχρόνιας γνώσης της προπαγάνδας και της γλωσσολογίας για σκοπούς άσκησης εσωτερικού ελέγχου, αυταρχικά καθεστώτα όπως αυτό της Κίνας φαίνεται να έχουν κατακτήσει την παραπληροφόρηση απο τις αρχές του 21ου αιώνα. Σε βαθμό με τον οποίο οι δυτικοί αξιωματούχοι εθνικής ασφάλειας δεν μπορούν να ανταγωνιστούν — παρόμοιο με το πώς οι Ναζί κατέκτησαν τις μεθόδους της παραπληροφόρησης του 20ου αιώνα ενώπιον των αντιπάλων τους.
Το μέγεθος και οι επιπτώσεις αυτών των εκστρατειών παραπληροφόρησης στις μέρες μας είναι δύσκολο να μετρηθούν. Από τη μία πλευρά, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η παραπληροφόρηση είναι τόσο πανταχού παρούσα που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την άνευ προηγουμένου πολιτική πόλωση που βλέπουμε στις μέρες μας. Άλλοι προσεγγίζουν αυτούς τους ισχυρισμούς με σκεπτικισμό, υποστηρίζοντας ότι το φάσμα της χρησιμοποιείται κυρίως ως πρόσχημα για να δικαιολογήσει την καταστολή της ελευθερίας του λόγου από τους δυτικούς αξιωματούχους στις χώρες τους. Και τα δύο επιχειρήματα είναι έγκυρα και είναι αληθή σε διάφορους βαθμούς και σε διάφορες περιπτώσεις.
Τα lockdowns για παράδειγμα δεν αποτελούσαν μέρος του σχεδίου πανδημίας οποιασδήποτε δημοκρατικής χώρας και δεν είχε προηγούμενο στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. φαίνεται ότι υποκινήθηκαν από αξιωματούχους με περίεργες διασυνδέσεις με την Κίνα, βασιζόμενοι αποκλειστικά στον ψευδή ισχυρισμό της Κίνας ότι το lockdown τους ήταν αποτελεσματικό για τον έλεγχο του COVID στη Γουχάν, υποβοηθούμενοι σε μεγάλο βαθμό από μια τεράστια εκστρατεία προπαγάνδας σε πλατφόρμες κοινωνικών μέσων.
Επομένως, τα lockdown ήταν μια μορφή απόδειξη παραπληροφόρησης. Οι καταστροφικές βλάβες που προέκυψαν από αυτά τα lockdown αποδεικνύουν πόσο υψηλά μπορεί να είναι τα διακυβεύματα στον πόλεμο πληροφοριών του 21ου αιώνα.
Τούτου λεχθέντος, η εκπληκτική αποτυχία των δυτικών αξιωματούχων να αναγνωρίσουν την καταστροφή των lockdown φαίνεται να μην έχουν πρόθεση να κερδίσουν πραγματικά τον πόλεμο πληροφοριών του 21ου αιώνα, δικαιολογώντας απόλυτα τα επιχειρήματα των σκεπτικιστών ότι αυτοί οι αξιωματούχοι χρησιμοποιούν απλώς την ξένη παραπληροφόρηση ως πρόσχημα για να καταστείλουν την ελευθερία του λόγου.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένοι από τους πρωταρχικούς παράγοντες σε αυτόν τον τεράστιο μηχανισμό λογοκρισίας δεν ενεργούσαν, στην πραγματικότητα, καλόπιστα. Για παράδειγμα, ο Vijaya Gadde, ο οποίος προηγουμένως επέβλεπε τις επιχειρήσεις λογοκρισίας στο Twitter συνεργαζόταν στενά με ομοσπονδιακούς αξιωματούχους για τη λογοκρισία του νομικού και πραγματικού λόγου, πληρωνόταν πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για να ενεργήσει σε αυτόν τον ρόλο.
Είναι ηθικά, νομικά και διανοητικά αποκρουστικό το γεγονός ότι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κατασκευάσει έναν τεράστιο μηχανισμό για τη λογοκρισία, παρακάμπτοντας την Πρώτη Τροποποίηση του συντάγματος.
Παραπομπή Ινστιτούτο Brownstone.
