Οι αστυνομικές αρχές της Κύπρου πίσω απο την συγκάλυψη εγκλημάτων με αποδείξεις! 

Το 2025, καταγράφηκαν επίσημα 290 καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων (242 ανά 1 εκατομμύριο – ήδη τεράστιο ποσοστό για ένα τόσο μικρό νησί), αλλά σύμφωνα με εκτιμήσεις μόνο το 10-20% αναφέρεται, ανεβάζοντας το ποσοστό σε 1.450-2.900 περιστατικά (1.208-2.417 ανά 1 εκατομμύριο).

Το χειρότερο είναι πως η υποεκτίμηση των ποσοστών προέρχεται απο την συγκάλυψη των αρχών οι οποίες κατηγορούνται πως εμπλέκονται με το κοινό έγκλημα στην Κύπρο.

Αυτό τουλάχιστον καταγγέλλεται απο διεθνής οργανώσεις.

Η Amnesty International το 2025 κατέγραψε τρεις περιπτώσεις όπου αστυνομικοί κατηγορήθηκαν για κακοποίηση παιδιών, και έκλεισαν χωρίς δίωξη, υποδεικνύοντας συγκάλυψη απο τις αρχές και ζήτησε έρευνα, κάτι το οποίο δεν έγινε. Το Human Rights Watch ανέφερε απόρριψη διερεύνησης trafficking το 2024 μια πολύ σοβαρή κατηγορία που αφορά την εμπορία τουλάχιστον 500 παιδιών και δεν παρουσιάστηκε καθόλου στα ελληνικά ΜΜΕ, ενώ το Al Jazeera Investigates (20/10/2025) αποκάλυψε καταστροφή αποδεικτικών στοιχείων σε πέντε υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης απο την αστυνομία.

Το Al Jazeera έχει ιστορικό εκτεταμένων ερευνών για την Κύπρο, κυρίως για διαφθορά και “χρυσά διαβατήρια” (Citizenship by Investment). Το άρθρο “The Cyprus Papers Undercover” (2020-2023), αποκάλυψε πώς εγκληματίες (συμπεριλαμβανομένων υποθέσεων trafficking) μπορούσαν να αγοράσουν διαβατήρια, με εμπλοκή πολιτικών και δικηγόρων.

Η συγκάλυψη στα εγκλήματα αυτά είναι πλέον εμφανής ώστε να αποτελεί θέμα διεθνών εκθέσεων και καταγγελιών. Όλες οι εκθέσεις υπογραμμίζουν ότι η εφαρμογή, η επιβολή και η πραγματική προστασία των θυμάτων είναι τουλάχιστον ανεπαρκείς.

Οι αρχές πίσω από τα εγκλήματα στην Κύπρο

Η Κύπρος ζει μέσα σε μια σιωπηλή κρίση όπου το έγκλημα και η εξουσία συναντιούνται οι αριθμοί δείχνουν μόνο ένα μικρό κομμάτι του σκοταδιού και οι οργανώσεις προειδοποιούν ότι πίσω από τα στατιστικά κρύβεται μια διαχρονική συγκάλυψη το 2023 καταγράφηκαν επίσημα 469 υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και ως τον Οκτώβριο του 2024 άλλες 330 όμως σύμφωνα με τη ΜΚΟ Hope for Children αυτές οι αναφορές αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου καθώς χιλιάδες παιδιά μένουν σιωπηλά σε μια κοινωνία όπου η αποκάλυψη σημαίνει στιγματισμό (cyprus-mail.com)

Η ίδια η Αστυνομία δηλώνει ότι από το 2017 έχουν καταγραφεί πάνω από δύο χιλιάδες περιστατικά όμως η δικαιοσύνη προχωρεί παρά σε ελάχιστες καταδίκες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της Εμπορίας Ανθρώπων GRETA καταγγέλλει πως τα αναγνωρισμένα θύματα εμπορίας μειώνονται κάθε χρόνο ενώ το σύστημα αναγνώρισης και αποζημίωσης των θυμάτων παραμένει σχεδόν ανύπαρκτο. Η Κύπρος δεν έχει καταβάλει ποτέ κρατική αποζημίωση σε θύματα trafficking και ελάχιστες υποθέσεις έφτασαν στα δικαστήρια κάτι που δείχνει ότι οι μηχανισμοί προστασίας λειτουργούν μόνο στα χαρτιά (coe.int)

Interpol 2024: Οργανωμένο Έγκλημα στην Κύπρο – Τα Βασικά Στοιχεία

Σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύτηκε στις 28 Απριλίου 2024 από το in-cyprus.philenews.com, βασισμένη σε δεδομένα της Interpol και του Global Initiative Against Transnational Organized Crime (GI-TOC), περισσότερα από 10 οργανωμένα εγκληματικά δίκτυα δραστηριοποιούνται με βάση την Κύπρο, κυρίως ξένης προέλευσης.

• Εμπόριο ναρκωτικών: Κοκαΐνη και ηρωίνη εισάγονται μέσω του λιμανιού της Λεμεσού με νόμιμα εμπορευματοκιβώτια, ενώ στα κατεχόμενα κυριαρχούν στην αγορά.
• Εκβιασμούς: Σε νυχτερινά κέντρα, τουριστικές περιοχές και εσωτερική αγορά – όχι μόνο παράλια.
• Ανθρώπινο trafficking: Ιδιαίτερα σε μπαρ, ξενοδοχεία.
• Ξέπλυμα χρήματος: Μέσω νόμιμων επιχειρήσεων και διαφθοράς σε δημόσιες συμβάσεις.

Σε μόλις 101 ημέρες του 2024, καταγράφηκαν 55 εμπρησμοί και εκρήξεις βομβών – δηλαδή μία επίθεση κάθε 44 ώρες. Οι δολοφονίες γίνονται πλέον σε φως ημέρας, ακόμα και σε πολυσύχναστες περιοχές όπως η Ανθούπολη.Η έκθεση επισημαίνει αστυνομική αδράνεια, που αποδίδεται σε:

• Διαφθορά μέσω δωροδοκιών για κυβερνητικά έργα.
• Συνδέσεις εγκληματιών με τοπικούς παράγοντες.
• Έλλειψη αποτελεσματικής αντίδρασης σε σοβαρά εγκλήματα.

Πηγή: έκθεση της Global Initiative Against Transnational Organized Crime (GI-TOC)

Η Human Rights Watch από την πλευρά της περιγράφει παιδιά προσφύγων και ασυνόδευτους ανήλικους που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης στα κέντρα κράτησης και… στους δρόμους της Λευκωσίας χωρίς ουσιαστική παρέμβαση των αρχών μιλά για απουσία κοινωνικής φροντίδας κάτι που συνδέει με την έλλειψη πολιτικής βούλησης να ερευνηθεί η εμπορία ανηλίκων στο νησί (hrw.org)

Η εικόνα της αστυνομίας είναι σκοτεινή στα δημοσιεύματα της Cyprus Mail μιλούν για κουλτούρα ατιμωρησίας όπου καταγγελίες για σεξουαλική βία ή υπέρβαση εξουσίας μένουν χωρίς τιμωρία και αστυνομικοί που κατηγορούνται για κακοποίηση παιδιών επιστρέφουν τελικά στην υπηρεσία τους η ίδια εφημερίδα γράφει χαρακτηριστικά ότι «η αστυνομία μπορεί να κακοποιεί αλλά παραμένει άθικτη» μια φράση που αποτυπώνει τη θεσμική αποσύνθεση και τη συγκάλυψη (cyprus-mail.com)

Η Cyprus Times: Επαναλαμβάνει τα στατιστικά, τονίζοντας ότι 1 στα 5 παιδιά στην Κύπρο κινδυνεύει, με έρευνα του Παν. Κύπρου να επαναλαμβάνεται το 2025. cyprustimes.com

Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη επέβαλε καταδίκη στην Κυπριακή Δημοκρατία κρίνοντας ότι δεν διερεύνησε ως όφειλε την υπόθεση ομαδικού βιασμού Βρετανίδας στην Αγία Νάπα η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποκάλυψε μια δομή που προστατεύει τους θύτες και όχι τα θύματα καθώς η αστυνομία αντιμετώπισε την καταγγέλλουσα σαν κατηγορούμενη κάτι που προκάλεσε διεθνή κατακραυγή (theguardian.com)

Η Επιτροπή Lanzarote του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφέρει ότι στην Κύπρο υπάρχουν μεγάλα κενά στη διερεύνηση διαδικτυακής κακοποίησης παιδιών και στο συντονισμό αστυνομίας και εισαγγελίας τονίζοντας ότι η χώρα «έχει θεσμούς αλλά όχι δράση» και ότι οι απειλές οδηγούν συχνά τα θύματα στην απόσυρση των καταγγελιών τους (rm.coe.int)

Ακόμα και η ίδια η Επίτροπος για τα Δικαιώματα του Παιδιού στην Κύπρο έχει ζητήσει εξηγήσεις από την αστυνομία για υπόθεση πέντε παιδιών που ζούσαν υπό κακοποίηση για χρόνια χωρίς καμία παρέμβαση των αρχών, αποκαλύπτοντας την αποτυχία του κράτους να εφαρμόσει τους ίδιους του τους νόμους (cyprus-mail.com)

Η GRETA, η Amnesty, η HRW, η Επιτροπή Lanzarote, η τοπική Επίτροπος και οργανώσεις παιδικής προστασίας συγκλίνουν σε ένα συμπέρασμα που δεν επιδέχεται ωραιοποίηση πως η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τα ευρωπαϊκά της πρότυπα, επιτρέπει τη διαιώνιση εγκλημάτων μέσα από την υποκαταγραφή, την μη δίωξη και την προστασία των ίδιων των αρχών, κανένα κράτος δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως προστατεύει τα παιδιά του όταν φοβάται να ερευνήσει τους αστυνομικούς (amnesty.org)

Το Phileleftheros ανέφερε μόνο μια περίπτωση όπου η οικογένεια 14χρονου θύματος δεχόταν απειλές επειδή εμπλεκόταν βουλευτής. – Ενώ σε άλλη περίπτωση έχουμε αυτοκτονία 15χρονου θύματος κακοποίησης που κατηγορείται επίσης η αστυνομία για συγκάλυψη.

Η σιωπή ως πολιτική επιλογή

Η συγκάλυψη δεν είναι πάντα ενεργητική πράξη. Μπορεί να είναι και η απουσία πράξης. Να γνωρίζεις και να μη μιλάς. Να βλέπεις και να αποστρέφεις το βλέμμα. Οι αστυνομικές αρχές είναι οι φορείς που είναι αρμόδιοι για τη διατήρηση της τάξης, την προστασία των πολιτών και την καταπολέμηση του εγκλήματος – Όχι για το αντίθετο.

Κάθε αστυνομικός που αγνόησε καταγγελία. Κάθε εισαγγελέας που αρχειοθέτησε υπόθεση. Κάθε δημόσιος λειτουργός που προτίμησε “να μην μπλέξει”. Όλοι γίνονται κρίκοι στην ίδια αλυσίδα της ατιμωρησίας.

Όπως τονίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων (CPT), “η αδράνεια των αρχών απέναντι στη βία ισοδυναμεί με συνενοχή”. Και όταν τα θύματα υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να επιβιώσουν, τότε δεν μιλάμε για μεμονωμένα λάθη — μιλάμε για θεσμική ανατροπή.

Η περίπτωση της Άννυ αποκαλύπτει την ανάγκη για ανεξάρτητο μηχανισμό ελέγχου της αστυνομίας, πλήρη διαφάνεια στις έρευνες και προστασία μαρτύρων και θυμάτων. Η Κύπρος έχει υπογράψει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που δεσμεύει τα κράτη να προστατεύουν τα θύματα βίας. Όταν αυτό δεν εφαρμόζεται, το κράτος φέρει ευθύνη.

Απο την άλλη η κοινωνία αρκετά έμεινε θεατής. Κάθε φορά που ένα θύμα εξαναγκάζεται σε εξορία, η κοινωνία αυτής της χώρας έχει αποτύχει. Η σιωπή δεν είναι ουδετερότητα — είναι μια αμέτοχη πράξη συνεργασίας με το έγκλημα.

Σήμερα, η Άννυ ζει μακριά από την Κύπρο, έχοντας ζητήσει άσυλο σε άλλη χώρα για να σωθεί. Και αυτό — σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία του 21ου αιώνα — δεν πρέπει να είναι ανεκτό.

Ας γνωρίζουν κάποιοι αστυνομικοί ενεργοί – ή όχι, πως η Άννυ θα δικαιωθεί. Αν όχι στα πουλημένα δικαστήρια τους, στις συνειδήσεις όλων μας – Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων. Ας επιλέξουν πλευρά τώρα και ας πάνε με το δίκαιο, ποτέ δεν είναι αργά να διορθώσεις το λάθος.