Γιατί η ψηφιακή ταυτότητα θα είναι το εισιτήριο χωρίς επιστροφή προς ένα ψηφιακό στρατόπεδο;
Από τον Simon Elmer
Κατά τη διάρκεια του lockdown στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Ψηφιακή Ταυτότητα συζητήθηκε για το κατα πόσο μοιάζει με το China Health Pass, το οποίο είναι πλέον πλήρως λειτουργικό με το κινεζικό σύστημα Κοινωνικής Πίστωσης.
Το China Health Pass, έχει τρία σήματα πρόσβασης σε διάφορες πτυχές του δημόσιου τομέα και σε υπηρεσίες: πράσινο για την πλήρη ελευθερία μετακίνησης. πορτοκαλί για περιορισμένη ελευθερία ή μόνο υπό την προϋπόθεση περαιτέρω αποδείξεων ή πράξεων συμμόρφωσης (όπως τα εμβόλια ή η μάσκα) και κόκκινο για την πλήρη απαγόρευση, από τη λήψη τραπεζικού δανείου, την πρόσβαση σε τραπεζικό λογαριασμό, τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, την έξοδο απο μια συνοικία, έως το να μη σας επιτραπεί να βγείτε από το σπίτι σας.
Στην Ευρώπη, πολλά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το επέβαλαν καθολικά ή εν μέρει —για παράδειγμα, σε ορισμένα επαγγέλματα, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η αστυνομία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες — έκαναν χρήση του ψηφιακού πιστοποιητικού της ΕΕ για τον COVID, το οποίο ήταν συλλογικά γνωστό ως «Green Pass». Η τεχνολογία για αυτό χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο οποίος τον Ιούνιο του 2023, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ανακοίνωσε το Παγκόσμιο Δίκτυο Πιστοποίησης Ψηφιακής Υγείας του ΠΟΥ, το οποίο κάλεσε όλα τα κράτη μέλη να το υιοθετήσουν και να συμμετέχουν στην ανάπτυξη του.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχαμε το NHS COVID Pass, το οποίο δεν επιβλήθηκε ποτέ ως απαίτηση απασχόλησης, εκτός από τους εργαζόμενους στον τομέα της φροντίδας, αλλά (όπως έγινε και στην Ελλάδα) ενθάρρυναν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να το επιβάλλουν ως προϋπόθεση απασχόλησης, πρόσβασης στις εγκαταστάσεις τους και χρήσης στις υπηρεσίες τους (δεν φταίμε εμείς, αυτοί σας το ζητάνε).
Ψηφιακή ταυτότητα αντί για Covid Pass
Επί του παρόντος, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου προωθεί την Ψηφιακή Ταυτότητα όσον αφορά την ευκολία πρόσβασης και την αυξημένη ασφάλεια. Έτσι, σύμφωνα με τον Νόμο για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο του 2023, η Ψηφιακή Ταυτότητα θα είναι απαίτηση πρόσβασης στο διαδίκτυο, όχι όμως για να λογοκρίνουμε αυτούς που κατακρίνουν τα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά για να προστατεύσουμε τα παιδιά από πορνογραφία… (Είναι λίγο οξύμωρο να θέλουν να προστατέψουν τα παιδιά απο την πορνογραφία, αυτοί που βάζουν την πορνογραφία ακόμα και μέσα στα σχολεία).
Σύμφωνα με τον Νόμο για τις Εκλογές του 2022, θα απαιτείται η ψήφος, όχι για να αποθαρρύνεται περαιτέρω η συμμετοχή του κοινού στην εκλογική διαδικασία, αλλά για να σταματήσει η παράνομη ψηφοφορία (στην οποία οι ίδιοι παρεμβαίνουν). Θα είναι επίσης απαίτηση η λήψη Καθολικής Πίστωσης ή Καθολικού Βασικού Εισοδήματος, όχι για να ζούν οι άποροι και οι άνεργοι, αλλά για να σταματήσουν οι δόλιες παροχές (που οι ίδιοι λαμβάνουν οι μοιράζουν με το επιτελικό κράτος). Θα είναι επίσης απαίτηση για να αποκτήσουμε πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, την ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση και την απασχόληση, όχι για να μας ελέγχει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας όταν κηρύσσει μια νέα πανδημία, αλλά για να προστατεύσει τον πληθυσμό από μελλοντικές κρίσεις υγείας. Θα είναι απαίτηση ενός ταξιδιού και μετακίνησης μεταξύ εθνικών κρατών και εντός της περιφέρειας της χώρας, όχι για να επιβληθούν οι περιορισμοί στις ελευθερίες μας που αναγράφονται στην Ατζέντα 2030, αλλά για να σταματήσει η παράνομη μετανάστευση (που αυτοί δημιούργησαν) και να σωθεί ο πλανήτης από τον «παγκόσμιο βρασμό», άσχετα αν μεγάλο μέρος σοβαρών και καταξιωμένων επιστημόνων έχει άλλη άποψη. Θα είναι επιπλέων απαίτηση να ανοίξουμε έναν τραπεζικό λογαριασμό, όχι για να μας αναγκάσουν να ανοίξουμε έναν λογαριασμό Ψηφιακού νομίσματος αλλά για να σταματήσουμε το οικονομικό έγκλημα (που όλοι γνωρίζουμε πως είναι το αγαπημένο “σπορ” των πολιτικών).
Και όπως συμβαίνει στην Κίνα, το σύστημα Κοινωνικής Πίστωσης που βασίζεται στην Ψηφιακή Ταυτότητα για την επιβολή του δεν θα περιορίζεται μόνο σε άτομα, αλλά θα ισχύει τόσο για ιδιωτικές εταιρείες όσο και για ιδρύματα που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο. Οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων των ΗΠΑ όπως η BlackRock, για παράδειγμα, έχουν καταστήσει σαφές ότι η τήρηση των κανόνων που αναφέρονται στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ και στα κριτήρια Περιβαλλοντικής, Κοινωνικής και Εταιρικής Διακυβέρνησης βάσει των οποίων επιβάλλονται αποτελούν πλέον προϋπόθεση απασχόλησης εργατικού προσωπικού, τραπεζικών δανείων και επενδύσεων.
Η παρακολούθηση και η επιβολή αυτής της συμμόρφωσης με αυτούς τους νέους κανόνες δεν θα μπορούσε να προχωρήσει χωρίς την ανάπτυξη και επέκταση των συστημάτων Ψηφιακής Ταυτότητας σε όλο τον κόσμο.
Η απόφαση να απαιτηθεί αυτό το πάσο ελήφθη από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά δεν επιβλήθηκε μέσω νομοθεσίας, ακόμη και στους καθημερινούς κανονισμούς που δικαιολογούνται από τον κορωνοϊό και γίνονται νόμοι. Αντίθετα, η ευθύνη για την επιβολή του COVID Pass μεταβιβάστηκε στον ιδιωτικό τομέα. Τελικά, παρόλο που μας υποσχέθηκε ένα Καταστατικό Μέσο που θα κάνει την απαίτησή του σε νόμο, το σύστημα Ψηφιακής Ταυτότητας του Ηνωμένου Βασιλείου θα παραδοθεί στις επιχειρήσεις, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, όπου θα επιβληθεί ως προϋπόθεση απασχόλησης τόσο από τους εργοδότες όσο και από εκείνους που συναλλάσσονται και χορηγούν δάνεια στις επιχειρήσεις τους.
Η κυβέρνηση δεν θα δώσει καμιά εντολή για την επιβολή στο κοινό σχετικά με το σύστημα επιτήρησης και ελέγχου του οποίου η Ψηφιακή Ταυτότητα είναι το κλειδί και συνιστά παράλειψη του καθήκοντος οποιουδήποτε εκλεγμένου εκτελεστικού οργάνου παρέμβει στα δικαιώματα και τις ελευθερίες όσων έχει εκλεγεί να κυβερνά. Η εικονική διαβούλευση της Κυβέρνησης, δεν παρείχε κανένα από τα απαραίτητα πλαίσια ώστε το κοινό να δώσει τέτοια ενημερωμένη συγκατάθεση. Ακόμη χειρότερα, η επιβολή ενός συστήματος Ψηφιακής Ταυτότητας καταγράφεται απο την κυβέρνηση ως τετελεσμένο γεγονός . Απέκρυψε σκόπιμα την πραγματική σημασία, την εμβέλεια και τον σκοπό της Ψηφιακής Ταυτότητας.
Σε αντίθεση με ό,τι μας είπε η κυβέρνηση, ένα σύστημα «επαλήθευσης ταυτότητας» δεν ωφελεί τα άτομα των νοικοκυριών ούτε βελτιώνει τις δημόσιες υπηρεσίες. Αυτό που ακριβέστερα ονομάζεται σύστημα Ψηφιακής Ταυτότητας ωφελεί μόνο όσους επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν ένα τέτοιο σύστημα για να παρακολουθούν και, όταν χρειάζεται, να τιμωρούν όσους δεν συμμορφώνονται με οποιουσδήποτε απο τους νέους κώδικες συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένης της ρητορικής μας. Η κυβέρνηση και οι μη εκλεγμένες διεθνείς τεχνοκράτες που διατυπώνουν αυτούς τους κώδικες θα μας τους επιβάλλουν, μέσω της ψηφιακής ταυτότητας.
Το «Green Pass» που εισήχθη σε όλη την Ευρώπη έδειξε ότι αυτά θα επιβληθούν μέσω απαγορεύσεων στις μετακινήσεις μας, κυρώσεων στις καταναλώσεις μας και κατάργησης των ατομικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, όλα αυτά οι κυβερνήσεις της Δύσης έχουν δείξει ότι είναι πρόθυμες να τα επιβάλουν σε πολλές χώρες με πρωτοφανή επίπεδα αστυνομικής βίας.
Μόλις επιβληθεί όμως, η παρέμβαση της αστυνομίας και του νομικού πλαισίου μέσα στο οποίο δρουν, οι φρουροί του συστήματος θα γίνονται όλο και λιγότερο αναγκαίοι, καθώς προχωράμε στη βιοπολιτική του καπιταλισμού μετόχων. Όπως γνωρίζει καλά η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, το Digital Identity δεν εφαρμόζεται μεμονωμένα, αλλά σε συνδυασμό με άλλες τεχνολογίες και προγράμματα για την επιτήρηση και τον έλεγχο του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου, συμπεριλαμβανομένης της ψηφιακής λίρας της Τράπεζας της Αγγλίας, των 15- λεπτών πόλεων, την Ζώνη Εξαιρετικά Χαμηλών Εκπομπών (Ulez) του Δημάρχου του Λονδίνου, που όλα αυτά είναι απαιτήσεις της Ατζέντας 2030 και υποχρεώσεις της Συνθήκης για την Πανδημία του ΠΟΥ.
Εφόσον εφαρμόζονται επί του παρόντος ως απλές αναβαθμίσεις στην υποδομή του κράτους θα αλλάξουν θεμελιωδώς και αμετάκλητα την ικανότητα του λαού να ελέγχει, να επηρεάζει ή να ζητά από τους κυβερνήτες μας να λογοδοτούν. Και όμως, λίγα μέλη του βρετανικού κοινού γνωρίζουν ότι αυτά τα προγράμματα οδηγούν εκεί, πόσο μάλλον τον τρόπο που θα χρησιμοποιηθούν. Σίγουρα δεν τους ψηφίσαμε. Ούτε, όπως δείχνει η εικονική διαβούλευση της κυβέρνησης για την «επαλήθευση ταυτότητας», δεν θα μας ζητηθεί να το κάνουμε. Η Ψηφιακή Ταυτότητα είναι η πύλη σε αυτό το συλλογικό σύστημα επιτήρησης και ελέγχου που αξίζει τον χαρακτηρισμό «ολοκληρωτικό».
Τόσο λίγα έχουν αποκαλυφθεί για το πώς θα λειτουργήσει που είναι δύσκολο να πούμε τι θα περιέχει. αλλά ως μέρος του συστήματος Κοινωνικής Πίστωσης, η Ψηφιακή Ταυτότητα σίγουρα θα επικρατήσει για το πιστωτικό μας σκορ. Σχεδόν αναμφίβολα θα κρατήσει το ιστορικό περιήγησής μας στο διαδίκτυο. Και όπως υποδεικνύει το Παγκόσμιο Δίκτυο Ψηφιακής Πιστοποίησης Υγείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, θα διατηρεί τα βιομετρικά μας δεδομένα. Θα κρατήσει εξίσου σίγουρα ένα ρεκόρ της κοινωνικής μας συμμόρφωσης, και αυτό που μπορούμε να μάθουμε από την Κίνα είναι ότι η κοινωνική συμμόρφωση δεν θα είναι μόνο με τους κανονισμούς βιοασφάλειας που ορίζονται από ένα νομικό πλαίσιο αλλά με τους νέους κανόνες συμπεριφοράς που έχουμε ήδη πάρει μια γεύση για το πόσο εύκολα έγιναν αποδεκτές απο την κοινωνία, από τον Μάρτιο του 2020.
Αυτοί οι νέοι κανόνες συμπεριφοράς θα περιλαμβάνουν πλέον τη λογοκρισία και τις απόψεις που είναι αντίθετες με εκείνες που υποστηρίζει η κυβέρνησή. Θα χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση, τον περιορισμό και τον έλεγχο της μετακίνησής μας μέσα και έξω όχι μόνο από τις χώρες μας, αλλά και τις Πόλεις 15 λεπτών που επιβάλλονται επί του παρόντος με τη δικαιολογία της μείωσης του αποτυπώματος άνθρακα μέχρι την υπερθέρμανση του πλανήτη. Για αυτόν τον πλαστό σκοπό, θα καταγράψουν και θα περιορίσουν την κατανάλωση ενέργειας, θερμότητας, τροφής και νερού.
Στην πράξη, θα παρακολουθεί και θα καταγράφει τη συμπεριφορά, τις απόψεις και τη συμμόρφωσή μας με τις νέες πολιτικά ορθές απόψεις της αφυπνισμένης “Woke” ιδεολογίας. Και αυτό θα είναι το κριτήριο για την πρόσβασή μας σε όλα, από το Διαδίκτυο, τις τράπεζες και την απασχόληση μέχρι την υγειονομική περίθαλψη, την πρόνοια και την εκπαίδευση. Και κάποια μέρα, αν η Τράπεζα της Αγγλίας βρει τον τρόπο της, θα είναι η προϋπόθεση πρόσβασης στο μοναδικό είδος νομίσματος που θα υπάρχει ακόμα, πάνω στο οποίο θα έχει τον απόλυτο έλεγχο, το ψηφιακό νόμισμα.
Ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης χωρίς εισιτήριο για επιστροφή
Γιατί, λοιπόν, το κοινό δείχνει τόσο λίγο ενδιαφέρον, παρουσιάζει τόσο μικρή αντίθεση και δείχνει τόσο παθητική αποδοχή του εγκλεισμού μας στο στρατόπεδο βιοασφάλειας στο οποίο η Ψηφιακή Ταυτότητα είναι η αρχή όλων;
Το πρώτο φυσικά, είναι ο πόλεμος αντιπροσώπων των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ο οποίος αν και ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2014 με την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, στο μυαλό των περισσότερων Δυτικών ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022, καθώς βγαίναμε από δύο χρόνια περιορισμών lockdown. Η μετάβαση, επομένως, από τον λεγόμενο «πόλεμο κατά του COVID» στον πόλεμο κατά της Ρωσίας ήταν σχεδόν απρόσκοπτη, και όσοι υπάκουαν στους όρους του Covid, απέδειξαν πως είναι υποστηρικτές των ψεμάτων και του πολέμου στην Ουκρανία, απο το πως, πότε και γιατί ξεκίνησε.
Από ορισμένες απόψεις πρόκειται για μια νέα μορφή πολέμου, στο βαθμό που οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων των ΗΠΑ που καθοδηγούν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ εδώ και αρκετό καιρό δεν χρησιμοποιούν τις ζωές νεαρών στρατιωτών των ΗΠΑ για να επιβάλουν τα συμφέροντά τους, όπως έκαναν στη Συρία, το Ιράκ. την Λιβύη και το Αφγανιστάν, αλλά χρησιμοποιούν τώρα τις ζωές πολιτών ξένων χωρών — στην περίπτωση αυτή μιλάμε για την εκμετάλευση εκατοντάδων χιλιάδων Ουκρανών θυμάτων μιας ανελέητης προπαγάνδας της CIA — για να αναγκάσουν τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία, τους φυσικούς πόρους και ακόμη και την οικονομία της Ουκρανίας να πέσει στα χέρια τους.
Η Ουκρανία είναι ένα αιματηρό παράδειγμα και προειδοποίηση προς τον κόσμο για το τι μπορεί να γίνει σε ένα πρώην κυρίαρχο κράτος όταν οι ζωές των ανθρώπων της υπόκεινται σε έναν πόλεμο που στόχος του είναι ο βιοπολιτικός έλεγχος ενός ολόκληρου λαού. Πράγματι, η Ουκρανία είναι το πεδίο δοκιμών για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της υποδομής ενός ολόκληρου κράτους, συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρονικών υπηρεσιών εκπαίδευσης και υγείας, του ψηφιακού νομίσματος της Κεντρικής Τράπεζας, της λεγόμενης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, μιας δημόσιας υπηρεσίας που αντικαταστάθηκε από εφαρμογές smartphone, πιστοποίηση COVID, και ένα δικαστικό και στρατιωτικό σώμα που διοικείται από τεχνητή νοημοσύνη. Ως εικόνα του δυστοπικού μέλλοντός της βγαλμένη απευθείας από τον κινηματογράφο του Χόλιγουντ – ο 32χρονος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ουκρανίας, Mykhailo Fedorov, το ονόμασε «Judge Dredd» – η χώρα έχει ήδη πιλοτάρει ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που παράγει προδικαστικά και προ εκθέσεις ποινής που αξιολογούν τον κίνδυνο ενός υπόπτου για παράβαση.
Λίγοι φαίνεται να σκέφτηκαν γιατί, εν μέσω των τεράστιων αναταραχών που έχουμε υποστεί από τον Μάρτιο του 2020, οι κυβερνήσεις, οι εταιρείες και οι δημόσιοι οργανισμοί αντί να αγωνίζονται να σώσουν την ανθρωπότητα από τον μεγάλο αριθμό κατασκευασμένων «κρίσεων» επικεντρώθηκαν να αφιερώσουν χρόνο προσπάθεια και χρήμα για να αλλάξουμε την κουλτούρα μας σε “Woke” μαζί με τους νόμους και να τις εφαρμόσουμε στις πολιτικές μας, να τις προωθήσουμε στα μέσα μας, να τις κατηχήσουμε μέσω των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων και να τις ομαλοποιήσουμε στις βιομηχανίες του πολιτισμού μας.
Είναι πεποίθησή μου, για το οποίο ένα κεφάλαιο αυτού του βιβλίου παρέχει το επιχείρημα και τις αποδείξεις, ότι οι πολιτικές των ΛΟΑΤΚΙ δεν ήρθαν τυχαία με την επανάσταση στον δυτικό καπιταλισμό που υποφέρουμε, αλλά μάλλον, ήταν καθοριστικές για το νέο βιοπολιτικό παράδειγμα της ιδιότητας του πολίτη στο οποίο θα αναμένεται να τηρούν — και θα υποχρεωθούν να υπακούουν από τις τεχνολογίες της βιοενέργειας — στο υπό κατασκευή Παγκόσμιο Κράτος Βιοασφάλειας.
Τα τελευταία χρόνια έχω γράψει πολλές φορές για την ιδεολογία του Woke, η οποία έχει πλέον πάρει τη θέση της ως επίσημη ιδεολογία του καπιταλισμού μετόχων, έχοντας διεισδύσει στα γραφεία των δυτικών κυβερνήσεων μαζί με τους Young Global Leaders του Klaus Schwab με εξίσου πολλή θρασύτητα και υπερηφάνεια.
Στο προτελευταίο μου κεφάλαιο, κοιτάζω πώς ο λόγος του λευκού ρατσισμού που αναπτύχθηκε από το woke χρησιμοποιείται όχι μόνο για να φιμώσει την αντίθεση στους κανονισμούς, τα προγράμματα και τις τεχνολογίες της Μεγάλης Επαναφοράς του δυτικού κόσμου, αλλά και για να εξαναγκάσει τις αλλαγές στις συμπεριφορές και πεποιθήσεις που απαιτούνται για την αποδοχή και τη συμμόρφωσή μας στις κατάφωρες επιθέσεις των ελευθεριών μας.
Τέλος, ένα από τα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε από τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια είναι ότι ο ήδη αμφισβητούμενος διαχωρισμός της κοινοβουλευτικής μας πολιτικής σε Αριστερά και Δεξιά δεν έχει πλέον καμία περιγραφική ή πρακτική αντίθεση. το παράδειγμα διακυβέρνησης με το οποίο διοικούμαστε τώρα, και θα πρέπει να εγκαταλειφθεί από οποιονδήποτε σοβαρό άνθρωπο που θα σχηματίσει άποψη σε αυτό.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού Κόσμου, ζήσαμε μια ακραία διετή περίοδο αποκλεισμού κατά την οποία σχεδόν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες μας καταργήθηκαν κατά κύμα νομοθετημάτων σχετικά με τη δικαιολογία της καταπολέμησης ενός αναπνευστικού ιού που όποιος δεν δυσκολευόταν να δει τις στατιστικές και τα κριτήρια με τα οποία παρήχθησαν γνώριζε ότι είχε το ποσοστό θνησιμότητας της εποχικής γρίπης. Ακόμα κι αυτό δεν είναι αρκετά ακριβές, καθώς, σε αντίθεση με τη γρίπη, ο κορωνοϊός δεν έχει καμία επίδραση στους νέους, οι οποίοι παρά το γεγονός ότι ήταν με μάσκες για δύο χρόνια, στερήθηκαν την εκπαίδευσή τους και έχουν λάβει πειραματικές γονιδιακές θεραπείες, είναι τόσο στατιστικά άνοσοι στον COVID-19 όσο και στατιστικά ευάλωτοι.
Τώρα, ωστόσο, η Δύση έχει εισέλθει σε ένα πιο γενικευμένο καρουζέλ κρίσεων, τα ονόματα του οποίου αλλάζουν, βδομάδα με την εβδομάδα, από παγκόσμιο βρασμό στη ρωσική επιθετικότητα στο κόστος ζωής έως την ανάσταση της απειλής της ισλαμικής τρομοκρατίας και, όπως γράφω, ένα άλλο στέλεχος ιού κατόπιν παραγγελίας. Όποια όμως και αν είναι η φαινομενική αιτία τους, ο απώτερος στόχος αυτών των κρίσεων είναι να μονιμοποιήσουν τους προσωρινούς περιορισμούς του Covid στα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας.
Πράγματι, ο καλύτερος τρόπος για να κατανοήσουμε αυτές τις κρίσεις είναι να αναρωτηθούμε πώς αυτές οι νέες ατζέντες, αυτές οι νέες συνθήκες, αυτά τα νέα προγράμματα και νέες τεχνολογίες κάνουν μόνιμη την Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης στην οποία ζήσαμε για δύο χρόνια. Δυστυχώς, πολύ λίγοι άνθρωποι κάνουν αυτή την ερώτηση, στον εαυτό τους ή στους άλλους.
Πώς χτίζεται; Όπως είπα, η Ψηφιακή Ταυτότητα είναι το εισιτήριο σε αυτό το στρατόπεδο, πάνω από το οποίο είναι γραμμένο «Η Ελευθερία είναι Σκλαβιά». Και αν φανταστούμε αυτό το στρατόπεδο και προσπαθήσουμε να οπτικοποιήσουμε τη δομή του, το Διαδίκτυο, το οποίο περιλαμβάνει το ψηφιακό των κωδικό μας για πρόσβαση, την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου και τώρα τις κάμερες ULEZ στους δρόμους των 15λεπτων πόλεων, το οποίο συνδέεται με έξυπνες συσκευές του σπιτιού μας, είναι το σύστημα επιτήρησης ενός στρατοπέδου.
Οι πόλεις 15 λεπτών, οι οποίες, παρά το γεγονός ότι προτείνονται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ – μια εταιρική ομάδα σκέψης χωρίς νομοθετική εξουσία στους πληθυσμούς των εθνικών κρατών – επιβάλλονται στους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου από τα τοπικά συμβούλια και τις μητροπολιτικές αρχές, είναι οι στρατώνες στους οποίους οι διάφοροι χώροι του στρατοπέδου χωρίζονται. Παρά τις θορυβώδεις αρνήσεις τους για το αντίθετο, μόλις μια δημοτική αρχή ή νομοθετικό όργανο αποφασίσει πότε, πώς, πού, πόσο συχνά και σε τι μπορούν να κυκλοφορούν οι πολίτες της στη χώρα τους, βρίσκεστε στον δρόμο του φασισμού. Οι πόλεις 15 λεπτών είναι η αρχή της μετατροπής του χώρου του ίδιου του κράτους σε μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, γι’ αυτό και δικαιολογούνται ως μέσο για τη «σωτηρία του πλανήτη».
Και σε περίπτωση που είμαστε αρκετά αφελείς – στο οποίο το κοινό του Ηνωμένου Βασιλείου έχει αποδείξει ότι είναι – να πιστεύουμε ότι τα όρια στην ελευθερία κινήσεών μας θα ισχύουν μόνο για τα αυτοκίνητα και επομένως είναι καλό, η Transport for London έχει ήδη πρόταση από τις πιο ισχυρές εταιρείες τεχνολογίας πληροφοριών στον κόσμο, «έξυπνες μεταφορές» . Να χρησιμοποιήσουν όχι μόνο κάμερες αναγνώρισης προσώπου αλλά την τεχνολογία AI μέσα σε αυτές, σκοπός των έξυπνων μεταφορών δεν είναι απλώς να παρακολουθούμε τις ενέργειές μας αλλά και να μαθαίνουμε από τη συμπεριφορά μας, μετατρέποντας τα δημόσια μέσα μεταφοράς σε ένα τεράστιο στρατόπεδο εκπαίδευσης για τους ψηφιακούς φρουρούς του μέλλοντός μας.
Στην πραγματικότητα, η δυτική δημοκρατία, εδώ και αρκετό καιρό, υπάρχει μόνο στις φαντασιώσεις ενός ατελείωτα εξαπατημένου εκλογικού σώματος. Αλλά είναι ένα μέτρο του πόσο μακριά έχουμε φτάσει από τον Μάρτιο του 2020, πόσο μακριά έχουμε παρακμάσει ως πολίτες που δεν αξίζουν το όνομα και πόσο έτοιμοι είμαστε για τον ολοκληρωτισμό της βιοεξουσίας, δεν υπήρξε καμία διαμαρτυρία παρά ελλάχιστη οργή ως απάντηση σε αυτό. Αυτή ήταν η δοκιμασία της απαίσιας υπακοής μας. Αυτή είναι η ουσία της βιοεξουσίας στην οποία επαναφέρεται η πολιτική της Δύσης από τον καπιταλισμό μετόχων. Και, με κάποιο τρόπο, οι άνθρωποι της Δύσης πρέπει να το σταματήσουν, αν δεν θέλουμε να ζούμε σε ένα στρατόπεδο χωρίς διαφυγή.
Από τον πρόλογο του νέου βιβλίου του Simon Elmer, The Great Reset: Biopolitics for Stakeholder Capitalism .
