Η αληθινή ιστορία της Ηρώς και του Λέανδρου

Της Αικ.Γ.Δασκαλοπούλου

Η πανέμορφη και αγνή Ηρώ, ήτο κάποτε ιέρεια της θεάς Αφροδίτης και κατοικούσε εις έναν πύργον εν Σηστώ, εις την ευρωπαϊκή ακτήν του Ελλησπόντου. Ο Λέανδρος, ήτο ένας ρωμαλαίος νεαρός από την Άβυδον, εις την απέναντι όχθην του στενού. Κάποια απροσδιόριστη στιγμή είδε την κόρην και την ερωτεύθηκε σφόδρα.

Τοιουτοτρόπως, κάθε βράδυ περνούσε κολυμπώντας τον Ελλήσποντον, για να είναι μαζί της.

Η Ηρώ με μόνη βοηθό την πιστή τροφόν της, άναβε έναν λύχνον εκάστη νύχτα, εις την κορυφήν του πύργου της, διά να τον οδηγεί, και όταν αυτός έφθανε, τον υποδέχετο η ίδια στην ακτή. Πριν όμως ξημερώσει, ο Λέανδρος πάντοτε επέστρεφε στην Άβυδον, προκειμένου να επανέλθει το επόμενο απόγευμα.

Οι δύο ερωτευμένοι νέοι συνεφώνησαν να έλθουν εις γάμου κοινωνίαν, αλλά κράτησαν μυστικόν τον γάμον τους, διότι η Ηρώ ως ιέρεια της Αφροδίτης απαγορεύετο να παντρευθεί.

Τον χειμώνα, οι εραστές χώρισαν με την υπόσχεσιν να ξαναβρεθούν στις αρχές της άνοιξης. Παρά ταύτα, το επόμενον απόγευμα ο λύχνος ευρέθη και πάλι αναμμένος!

Ο Λέανδρος, όταν τον είδε από την Άβυδον , εξέλαβε το φως ως πρόσκλησιν και αμέσως εβούτηξε στην θάλασσαν, δυστυχώς όμως παρεσύρθη από τα άγρια χειμερινά κύματα κι επνίγη…

Το πρωί το πτώμα του εξεβράσθη εις την ακτήν της Σηστού. Η Ηρώ από την θλίψιν της, έπεσε κι αυτή εις την θάλασσαν, κι επνίγη…

Αργότερον, οι εραστές ξεβράσθησαν αγκαλιασμένοι εις την ακτήν, όπου οι κάτοικοι τους έθαψαν εις έναν κοινόν τάφον.

Οι αρχαίοι δεν αμφέβαλαν καθόλου διά την ιστορικότητα του γεγονότος. Ο γιατρός Αντίπατρος μάλιστα, βεβαίωνε ότι είχε δει τον τάφο τους.

Την ιστορίαν αυτήν εξύμνησαν κορυφαίοι ποιητές όπως ο Μουσαίος εις το επιγραφόμενον αριστούργημά του “Τα καθ΄ Ηρώ και Λέανδρον”, ο Βιργίλιος, ο Οβίδιος, ο Μαρτιάλης και άλλοι.

Ο μύθος αυτός ήτο πολύ δημοφιλής κατά την αρχαιότητα, διατί έχουν σωθεί πολυάριθμες σχετικές παραστάσεις επί νομισμάτων, αλλά και ζωγραφιές.

Πολλοί καλλιτέχνες (ποιητές, λογοτέχνες, ζωγράφοι) έχουν επηρεασθεί και κατά την σύγχρονη εποχή. Ο μύθος αυτός ήτο ήδη γνωστός από τον πρώτον αιώνα π.κ.ε. στον ελληνιστικό κόσμο.

Ο μύθος της Ηρούς και του Λέανδρου εντάσσεται στα πλαίσια των αλεξανδρινών παραδόσεων όπου οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν ένα μυθολογικό μοτίβο και το αναπτύσσουν μυθιστορηματικώς με ερωτικό περιεχόμενον.

Οι καλλιτέχνες αυτοί θεμελίωσαν το λογοτεχνικόν είδος του μυθιστορήματος, το οποίον ανεπτύχθη κατά τους νεότερους χρόνους.

Ο μύθος της Ηρούς και του Λέανδρου είναι αιτιολογικός.

Φαίνεται να υπήρχε ένας πύργος επί της ακτής της Σηστού, όστις θα πρέπει να σχετίζετο με την Αφροδίτη, ήτις ελατρεύετο ως θεότης προστάτιδα των ναυτιλλομένων.

Ο θάνατος των ερωτευμένων εμφανίζεται ως δίκαιη τιμωρία διά την διαπραχθείσα ασέβειαν.

Η Ηρώ ως ιέρεια της Αφροδίτης όφειλε να είναι αγνή παρθένα. Επίσης, διεπράχθη ασέβεια προς την Ήρα, την θεά του γάμου, ήτοι ο μυστικός γάμος τους, όστις ετελέσθη άνευ των καθιερωμένων διαδικασιών.

Βιβλιογραφία και πηγές: