Η ιστορία της Έλενας Φραντζή είναι όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις για την Κύπρο.

Η ιστορία της Έλενας Φραντζή είναι μία από τις πολλές τραγικές υποθέσεις κακοποίησης παιδιών στην Κύπρο που αποτυπώνει την σκληρή καταγραφή των θεσμών και μιας καθυστερημένης κοινωνίας που αντί να προστατεύσουν ένα παιδί, το οδήγησαν στον θάνατο. Φυσικά δεν υπάρχει καμιά πρόθεση να κατηγορήσω τους Κύπριους συλλήβδην, αλλά δεν μπορώ να μη χαρακτηρίσω μια τέτοια κοινωνία ως “καθυστερημένη” και ο όρος είναι αρκετά επιεικής γιατί οδήγησε μια νεαρή γυναίκα στο θάνατο.

Η Έλενα Φραντζή γεννήθηκε σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Σε ηλικία περίπου 4 ετών δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια – την οικογένεια ενός ιερέα στην Εργατες της επαρχίας Λευκωσίας. Από τον πρώτο χρόνο άρχισε να βιώνει κακοποίηση: σεξουαλική από τον ανάδοχο ιερέα και σωματική από τη σύζυγό του. Παρότι φέρεται να είχε εκμυστηρευτεί την κακοποίηση σε ηλικία 10 ετών, οι θεσμοί της κοινωνικής πρόνοιας της Κύπρου όχι απλά δεν την πίστεψαν ­αλλά την χλεύασαν – όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, «nobody believed her». knews.kathimerini.com.cy+1

Αντί να τύχει της προστασίας και της υποστήριξης που απαιτείται, αντιμετώπισε δυσπιστία και χλευασμό από τις κοινωνικές υπηρεσίες, την αστυνομία αλλά το χειρότερο… απο την ίδια την κοινωνία.

Ο φάκελός της εξαφανίστηκε μυστηριωδώς! Το μαρτύριο της συνεχίστηκε για μερικά χρόνια ακόμη, όταν στην ηλικία των 20 ετών αποφάσισε να μιλήσει στο δικαστήριο ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον του θετού της πατέρα.

Όταν έγινε το δικαστήριο δεν υπήρχε κανένας μάρτυρας υπεράσπισης και μόνο απο την δική της μαρτυρία ο ιερέας καταδικάστηκε ( σε μόλις δεκαοχτώ μήνες ) ­– παρόλα αυτά δικαιώθηκε έστω και στα χαρτιά, αλλά όπως σημειώνεται απο τα δημοσιεύματα, «ο χλευασμός που αντιμετώπισε … ακόμη και όταν το δικαστήριο επιβεβαίωσε τα όσα η ίδια είπε» ήταν μεγαλύτερος κι απο πριν. euronews+1

Η κοινωνία, σε μεγάλο βαθμό, δεν την πίστεψε και ενίσχυσε την απομόνωσή της. Τα σχόλια ειρωνείας και ο χλευασμός που δέχθηκε από ΜΜΕ και συζητήσεις στο δημόσιο χώρο επιδείνωσαν την ψυχολογική της πίεση. Το γεγονός ότι κατήγγειλε έναν ιερέα έκανε τους θεσμούς να στραφούν εναντίον της και ενίσχυσε την τάση δυσπιστίας, με αποτέλεσμα η Έλενα να νιώθει εγκαταλελειμμένη από όλους γύρω της.

Η Αστυνομία και η Κοινωνική Υπηρεσία υπέβαλαν τη σχετική δικογραφία στη Νομική Υπηρεσία, αλλά οι ενέργειές τους κρίθηκαν ανεπαρκείς. Η καθυστέρηση στην έρευνα και η περιορισμένη υποστήριξη της έδωσαν σαφές μήνυμα ότι δεν υπήρχε πρόθεση να προστατευτεί. Παράλληλα, η Εκκλησία καθαίρεσε τον ιερέα, όμως μετά από χρόνια και δεν αναπλήρωσε την αδράνεια των προηγούμενων ετών ούτε έδωσε πραγματική ασφάλεια στην Έλενα.

Η τραγική κατάληξη ήρθε το 2018, όταν η Έλενα βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της, μόνη και χωρίς προστασία. Ο θάνατός της, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, οφείλεται σε αυτοκτονία, αλλά δεν μπορεί να αποσπαστεί από την ευρύτερη ευθύνη των θεσμών, της αστυνομίας, των κοινωνικών υπηρεσιών και της κοινωνίας γενικότερα, που απέτυχαν να την πιστέψουν και να την στηρίξουν όταν είχε μεγαλύτερη ανάγκη. Οι θεσμοί φέρουν βαρύτατη ευθύνη για την αποτυχία προστασίας, η κοινωνία για τη χλεύη και τη δυσπιστία που της επέβαλε, και η ίδια η αστυνομία για την μη διερεύνηση της υπόθεσης και την αδυναμία να παρέχει ασφάλεια.

Η ψυχολόγος, Μαρία Περδικογιάννη ανέφερε ότι όταν αποφάσισε η Έλενα να καταγγείλει στην Αστυνομία το έγκλημα εις βάρος της 15 χρόνια μετά, δέχθηκε τεράστια επίθεση από την κοινότητα. Όπως είπε, την παρακολουθούσε στα 20 της χρόνια και την είχε παροτρύνει να μιλήσει για τα όσα βίωνε στο σπίτι του ιερέα, για να προστατευθούν και τα άλλα παιδιά που διέμεναν στο ίδιο σπίτι. Με το που μίλησε, έριξαν το φταίξιμο πάνω της και η ψυχολογική της κατάσταση χειροτέρεψε. Όταν μετά απο πολλές προσπάθειες καταδικάστηκε ο ιερέας, οι κάτοικοι τον παρουσίασαν ως ήρωα που περνούσε μια δοκιμασία απο το θεό…. όπως άλλωστε είχε δηλώσει κι ό ίδιος….

Η Έλενα αντί να δικαιωθεί απο την καταδίκη δέχθηκε περισσότερο χλευασμό από τον κόσμο.

Τα ακριβή αίτια θανάτου δεν έγιναν άμεσα γνωστά. Το γεγονός ότι «παρέμεινε νεκρή για τρεις ημέρες στο διαμέρισμά της μέχρι να εντοπιστεί» αναφέρθηκε ως ένδειξη της απομόνωσης και της εγκατάλειψης που βίωνε απο μια κοινωνία που μισούσε ένα θύμα. euronews

Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι το θέμα αυτό καλύφτηκε περισσότερο στα ξένα ΜΜΕ παρά στα Κυπριακά, κάτι που δείχνει το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας σε όποιον βγάζει τα άπλυτα τους στη φόρα.

Σχόλιο συντάκτη: Η ενασχόληση μου με την κοινωνία, τα σκάνδαλα και τους θεσμούς της Κύπρου, με αναγκάζει να πω ένα πράγμα: Αν είσαι νεαρή κοπέλα που μεγαλώνει στην Κύπρο, πάρε το αεροπλάνο και φύγε να σωθείς. Αυτή δεν είναι μια υπόθεση που συνέβη την δεκαετία του 50 αλλά το 2018.

Πηγές

https://knews.kathimerini.com.cy/en/news/authorities-scramble-after-elena-s-shocking-death knews.kathimerini.com.cy

https://ocl.org/church-of-cyprus-defrocks-priest-convicted-of-sexual-assault/ ocl.org

https://archive.cyprus-mail.com/2018/03/28/social-services-defend-actions-frantzi-case/ archive.cyprus-mail.com