Η σκοτεινή αλήθεια πίσω από χριστιανικό Ίδρυμα στην Ιρλανδία: Σχεδόν 800 βρέφη και παιδιά βασανίστηκαν, βιάστηκαν και πετάχτηκαν κυριολεκτικά σε βόθρο αφού απάχθηκαν απο τις μητέρες τους!

Κάτω από τα ήσυχα καταπράσινα χωράφια του Τουάμ στην Ιρλανδία, κρύβεται ένα μυστικό τόσο τρομακτικό που κλονίζει τα ίδια τα θεμέλια της εκκλησίας. Τα λείψανα 796 βρεφών και παιδιών  – πεταμένα σαν σκουπίδια σε βόθρο – επιτέλους μετά από δεκαετίες σιωπής και με εμπόδιο τις κρατικές και εκκλησιαστικές αρχές, έρχεται στο φως.

Δεν πρόκειται για ιστορικό ατύχημα, αλλά για μια σκόπιμη εγκληματική πράξη από ένα ίδρυμα που διεκδίκησε ηθική εξουσία ενώ διέπραξε ανείπωτες φρικαλεότητες. Η ανασκαφή του “Σπιτιού της Μητέρας και του Μωρού” ενός χριστιανικού ιδρύματος και γυναικείας μονής, είναι κάτι περισσότερο από ένα εγκληματολογικό έργο – είναι μια καταγγελία ενός συστήματος που απανθρωποποίησε τους ευάλωτους, προστάτευσε τους κακοποιητές και έθαψε την αλήθεια δίπλα στα θύματά του.

Βασικά σημεία:

• Σχεδόν 800 βρέφη και παιδιά βασανίστηκαν, βιάστηκαν και πετάχτηκαν κυριολεκτικά σε βόθρο, στο σπίτι των Bon Secours μεταξύ 1925 και 1961, με μόνο δύο να κηδεύονται όπως πρέπει.
• Οι ανύπαντρες (αμαρτωλές) μητέρες χωρίζονταν βίαια από τα παιδιά τους, υποβάλλονταν σε απλήρωτη εργασία και στερούνταν της αυτονομίας τους.
• Η Καθολική Εκκλησία και η ιρλανδική κυβέρνηση επέτρεψαν τη συστηματική παραμέληση, με μαζικούς θανάτους βρεφών να αποδίδονται σε ασθένειες για να κρύψουν το σκάνδαλο.
• Επιζώντες και ιστορικοί αγωνίστηκαν για δεκαετίες για να αποκαλύψουν την αλήθεια, αντιμετωπίζοντας θεσμική αντίσταση σε κάθε βήμα.
• Η ανασκαφή σηματοδοτεί μια καθυστερημένη αποτίμηση της δικαιοσύνης, αλλά η δικαιοσύνη παραμένει ασαφής για πολλά θύματα και τις οικογένειές τους.

Το Σπίτι Μητέρας και Μωρού Bon Secours δεν ήταν καταφύγιο για παιδιά όπως φαινόταν στην βιτρίνα του. Ήταν μια φυλακή μεταμφιεσμένη σε φιλανθρωπικό ίδρυμα, όπου «αμαρτωλές γυναίκες» στέλνονταν για να εξιλεωθούν για την «αμαρτία» της εγκυμοσύνης εκτός γάμου. Αυτές οι γυναίκες – πολλές από αυτές θύματα βιασμού, όπως η Μάργκαρετ «Μάγκι» Ο’Κόνορ – αντιμετωπίζονταν ως εγκληματίες, εξαναγκάζονταν σε απλήρωτη εργασία και τους έπαιρναν με την βία τα παιδιά τους. Τα βρέφη, που θεωρούνταν νόθα από το δόγμα της Εκκλησίας, συχνά οδηγούνταν σε δίκτυα υιοθεσίας, βιάζονταν ή αφήνονταν να πεθάνουν σε άθλιες συνθήκες.

Η ιστορικός Catherine Corless, της οποίας η ακούραστη έρευνα αποκάλυψε τον ομαδικό τάφο, διαπίστωσε ότι 798 παιδιά έχασαν τη ζωή τους στο σπίτι — ωστόσο μόνο δύο θάφτηκαν σε νεκροταφείο. Τα υπόλοιπα ρίχτηκαν σε βόθρο. «Δεν υπάρχουν αρχεία ταφής, ούτε νεκροταφείο, ούτε άγαλμα, ούτε σταυρός — απολύτως τίποτα», δήλωσε η Corless στους δημοσιογράφους. Η απάντηση της Εκκλησίας; Μια καθυστερημένη «συγγνώμη» που ηχεί κούφια μετά από δεκαετίες παρεμπόδισης της ίδιας να βγει το σκάνδαλο στην δημοσιότητα.

Η συστηματική συγκάλυψη: Εκκλησία και κράτος ως συνεργοί

Ο μαζικός τάφος του Τουάμ δεν είναι μια μεμονωμένη φρίκη. Μια έρευνα της ιρλανδικής κυβέρνησης το 2021 αποκάλυψε επίσης ότι 9.000 παιδιά πέθαναν σε παρόμοιες συνθήκες σε 18 τέτοια ιδρύματα – θύματα υποσιτισμού, ασθενειών, κακοποίησης και πλήρους παραμέλησης. Αναπνευστικές λοιμώξεις και γαστρεντερίτιδα, εύκολα αντιμετωπίσιμες με την κατάλληλη φροντίδα. Ωστόσο, τα αρχεία παραποιήθηκαν, οι θάνατοι δεν διερευνήθηκαν και οι μητέρες δεν ενημερώθηκαν ότι τα παιδιά τους «γεννήθηκαν στην αμαρτία» και δεν άξιζαν πένθος.

Το ιρλανδικό κράτος ήταν συνένοχο, αναθέτοντας τον κοινωνικό έλεγχο σε θρησκευτικά τάγματα, ενώ παράλληλα αγνοούσε την κακοποίηση . Για δεκαετίες, πολιτικοί και κληρικοί απέρριπταν τις εκκλήσεις των επιζώντων, επιμένοντας ότι το παρελθόν έπρεπε να παραμείνει θαμμένο. Μόλις το 2022 η νομοθεσία επέτρεψε τελικά την έναρξη ανασκαφών – απόδειξη ότι η αλήθεια επικρατεί μόνο όταν αναγκάζεται να έρθει στο φως.

Δικαιοσύνη που απορρίπτεται, αλλά δεν ξεχνιέται

Για επιζώντες όπως η Ανέτ ΜακΚέι, της οποίας η αδερφή Μαίρη Μάργκαρετ πέθανε σε ηλικία έξι μηνών, η ανασκαφή είναι μια γλυκόπικρη αποτίμηση. «Δεν με νοιάζει αν είναι μια δαχτυλήθρα λειψάνων», είπε η ΜακΚέι. «Αξίζουν αξιοπρέπεια». Αλλά η αξιοπρέπεια από μόνη της δεν είναι δικαιοσύνη. Οι μοναχές που διηύθυναν αυτά τα σπίτια δεν αντιμετώπισαν ποτέ ποινικές κατηγορίες. Οι πολιτικοί που τα επέτρεψαν διέφυγαν της λογοδοσίας. Και το Βατικανό, το οποίο άσκησε τεράστια επιρροή στους νόμους της Ιρλανδίας, δεν έχει ακόμη λογοδοτήσει για τον ρόλο του σε αυτό το ανθρωπιστικό έγκλημα.

Καθώς οι ιατροδικαστικές ομάδες εργάζονται για την ταυτοποίηση των λειψάνων, ένα ερώτημα παραμένει: Πόσοι ακόμη ομαδικοί τάφοι παραμένουν κρυμμένοι; Η ανασκαφή στο Τουάμ αποτελεί απλά μια προειδοποίηση — όχι μόνο για το παρελθόν της Ιρλανδίας, αλλά και για τους κινδύνους της ανεξέλεγκτης θεσμικής εξουσίας. Όταν η εκκλησία και το κράτος συνωμοτούν για να καταστείλουν την ελευθερία και να κακοποιήσουν αθώους , οι πιο αδύναμοι πληρώνουν το τίμημα.

Το anazitiseis δεν θα σταματήσει να βγάζει τα σύγχρονα χριστιανικά εγκλήματα που συμβαίνουν μέσα σε μονές και εκκλησίες. Όσο κι αν κάποια επιμένουν να τα παρουσιάζουν ως “σατανιστικά” αυτό ήταν, είναι και θα είναι η Ιουδαιοχριστιανική αίρεση που έχει καταστρέψει πνευματικά και την χώρας μας!