Οφείλουμε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να γνωρίζουμε τις συνθήκες, τους ενορχηστρωτές, αλλά και τους δημίους της θανάτωσής μας
Ένα άρθρο από τον Πέπε Εσκομπάρ, Δημοσιογράφο και Γεωπολιτικό Αναλυτή.
Σχολιάζει η Πανδώρα Τσινάρη
Η ΕΕ έχει μετατρέψει σε όπλο τον εφοδιασμό της ευρωπαϊκής ενέργειας για λογαριασμό μιας χρηματοπιστωτικής κομπίνας, ενάντια στα συμφέροντα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και των καταναλωτών.
Όταν ο φανατικός των Πρασίνων Ρόμπερτ Χάμπεκ, που παριστάνει τον Υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας, δήλωσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι “πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα” όσον αφορά την ενεργειακή ασφάλεια, ξέχασε να διευκρινίσει ότι η όλη φάρσα είναι μια κρίση “Made in Germany” ως προϊόν εκσπερμάτωσης “Made in Brussels.
Σπίθες νοημοσύνης τουλάχιστον εξακολουθούν να ακτινοβολούν σε σπάνια Δυτικά γεωγραφικά πλάτη, καθώς ο απαραίτητος στρατηγικός αναλυτής William Engdahl, συγγραφέας του βιβλίου A Century of Oil, κυκλοφόρησε μια αιχμηρή, συνοπτική περίληψη που αποκαλύπτει τους σκελετούς στην ντουλάπα της αίγλης.
Όλοι όσοι διέθεταν μυαλό και παρακολουθούσαν τις τρομακτικές Ευρωκρατικές μηχανορραφίες στις Βρυξέλλες, γνώριζαν τη βασική συνομωσία- όμως σχεδόν κανείς από τους μέσους πολίτες της ΕΕ δεν γνώριζε. Ο Χάμπεκ, ο Καγκελάριος Σολτς, ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (EC) για την Πράσινη Ενέργεια Τίμερμανς, η ντομινατρίξ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, όλοι τους εμπλέκονται.
Με λίγα λόγια: όπως το περιγράφει ο Engdahl, πρόκειται για “το σχέδιο της ΕΕ για την αποβιομηχανοποίηση μιας από τις πιο ενεργειακά αποδοτικά αποτελεσματικές συγκεντρώσεις βιομηχανίας στον πλανήτη”.
Αυτή είναι μια πρακτική μετάφραση της Πράσινης Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ – η οποία τυχαίνει να έχει κάνει μετάσταση στη Μεγάλη Επαναφορά του κρυπτο -α λα James Bond- κακούργου Κλάους Σβαμπ –που τώρα μετονομάστηκε σε “Μεγάλο Αφήγημα”.
Η όλη απάτη ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000: Οι Βρυξέλλες ήταν η ευρωπαϊκή μου βάση στα πρώτα χρόνια του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας”.
Εκείνη την εποχή, η πιο σημαντική συζήτηση ήταν η “ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική”. Το βρώμικο μυστικό αυτής της πολιτικής είναι ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, “συμβουλευόμενη” από την JP MorganChase καθώς και τα συνήθη μεγαλοκερδοσκοπικά hedge funds, τα έβαλε όλα σε αυτό που ο Engdahl περιγράφει ως “πλήρη απορρύθμιση της ευρωπαϊκής αγοράς φυσικού αερίου”.
Αυτό πουλήθηκε στην Lugenpresse (“ψευδή μέσα ενημέρωσης”) ως “απελευθέρωση”. Στην πράξη, αυτό είναι ένας άγριος, ανεξέλεγκτος καπιταλισμός-καζίνο, με την “ελεύθερη” αγορά να καθορίζει τις τιμές, ενώ απορρίπτει τα μακροπρόθεσμα συμβόλαια – όπως αυτά που συνήφθησαν με την Gazprom.
ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΑΝΘΡΑΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ
Η διαδικασία επιταχύνθηκε το 2016, όταν η κυβέρνηση Ομπάμα, λίγο πριν εκπνεύσει, ενθάρρυνε την μαζική εξαγωγή LNG (Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου) από την τεράστια παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου των ΗΠΑ.
Για αυτό, χρειάζεται να κατασκευάσει κανείς τερματικούς σταθμούς Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου. Κάθε τερματικός σταθμός χρειάζεται έως και 5 χρόνια για να κατασκευαστεί. Εντός της ΕΕ, η Πολωνία και η Ολλανδία προχώρησαν σε αυτό εξ αρχής.
Όπως η Wall Street στο παρελθόν επινόησε μια κερδοσκοπική αγορά “χάρτινου πετρελαίου”, έτσι και αυτή τη φορά προχώρησε σε μια κερδοσκοπική αγορά “χάρτινου φυσικού αερίου”.
Ο Engdahl περιγράφει λεπτομερώς πώς “η Επιτροπή της ΕΕ και η ατζέντα της για την Πράσινη Συμφωνία για την “απεξάρτηση” της οικονομίας από τον άνθρακα έως το 2050, εξαλείφοντας τα καύσιμα πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα, παρείχαν την ιδανική παγίδα που οδήγησε στην εκρηκτική αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου στην ΕΕ από το 2021″.
Η δημιουργία αυτού του “μοναδικού/ενιαίου” ελέγχου της αγοράς συνεπαγόταν την επιβολή παράνομων αλλαγών στους κανόνες της Gazprom. Στην πράξη, τα Μεγάλα Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα και η Μεγάλη Ενέργεια – που ελέγχουν πλήρως οτιδήποτε περνάει ως “πολιτική της ΕΕ” στις Βρυξέλλες – επινόησαν ένα νέο σύστημα τιμολόγησης παράλληλο με τις μακροπρόθεσμες, σταθερές τιμές του ρωσικού αερίου από αγωγούς.
Μέχρι το 2019, μια χιονοστιβάδα ευρωκρατικών ενεργειακών “οδηγιών” από την Ε.Ε. – το μόνο πράγμα που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι – είχε καθιερώσει μια εντελώς απορρυθμισμένη εμπορική αγορά φυσικού αερίου, καθορίζοντας τις τιμές του φυσικού αερίου στην ΕΕ, ακόμη και όταν η Gazprom παρέμενε ο μεγαλύτερος προμηθευτής.
Καθώς πολλά εικονικά κέντρα συναλλαγών σε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου άρχισαν να ξεφυτρώνουν σε όλη την ΕΕ, μπήκε το ολλανδικό TTF (Title Transfer Facility)*. Μέχρι το 2020 το TTF καθιερώθηκε ως το πραγματικό σημείο αναφοράς της ΕΕ για το φυσικό αέριο.
Όπως επισημαίνει ο Engdahl, “το TTF είναι μια εικονική πλατφόρμα συναλλαγών σε προθεσμιακά συμβόλαια φυσικού αερίου μεταξύ τραπεζών και άλλων χρηματοοικονομικών επενδυτών. Έξω, φυσικά, από οποιοδήποτε οργανωμένο χρηματιστήριο.
Έτσι, οι τιμές του LNG σύντομα άρχισαν να καθορίζονται από τις προθεσμιακές συναλλαγές στον κόμβο TTF, ο οποίος τυχαίνει να ανήκει στην ολλανδική κυβέρνηση – “την ίδια κυβέρνηση που καταστρέφει τα αγροκτήματά της για μια δόλια απαίτηση ρύπανσης από άζωτο”.
Με κάθε αναγκαίο μέσο η Μεγάλη Χρηματοοικονομία έπρεπε να απαλλαγεί από την Gazprom ως αξιόπιστη πηγή, για να επιτρέψει στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από την κομπίνα της Πράσινης Συμφωνίας να κυριαρχήσουν στην αγορά του Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG).
Ο Engdahl επικαλείται μια υπόθεση που πολύ λίγοι γνωρίζουν σε όλη την Ευρώπη: “Στις 12 Μαΐου 2022, παρόλο που οι παραδόσεις της Gazprom στον αγωγό φυσικού αερίου Soyuz μέσω της Ουκρανίας ήταν αδιάλειπτες για σχεδόν τρεις μήνες συγκρούσεων, παρά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία, το ελεγχόμενο από το ΝΑΤΟ καθεστώς Ζελένσκι στο Κίεβο έκλεισε έναν σημαντικό ρωσικό αγωγό μέσω του Λουγκάνσκ, που έφερνε ρωσικό φυσικό αέριο τόσο στην Ουκρανία του όσο και σε κράτη της ΕΕ, δηλώνοντας ότι θα παραμείνει κλειστός μέχρι το Κίεβο να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του συστήματος αγωγών που διέρχεται από τις δύο δημοκρατίες του Ντονμπάς. Αυτό το τμήμα της γραμμής Soyuz της Ουκρανίας έκοψε το ένα τρίτο του φυσικού αερίου μέσω του Soyuz προς την ΕΕ. Σίγουρα δεν βοήθησε την οικονομία της ΕΕ την ώρα που το Κίεβο παρακαλούσε για περισσότερα όπλα από τις ίδιες χώρες του ΝΑΤΟ. Το Σογιούζ άνοιξε το 1980 επί Σοβιετικής Ένωσης φέρνοντας αέριο από το κοίτασμα φυσικού αερίου του Όρενμπουργκ”.
ΥΒΡΙΔΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ (chapter) ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Όσον αφορά την ατέρμονη σαπουνόπερα που αφορά την τουρμπίνα του Nord Stream 1, το κρίσιμο γεγονός είναι ότι ο Καναδάς αρνήθηκε σκόπιμα να παραδώσει την επισκευασμένη τουρμπίνα στην Gazprom -την ιδιοκτήτριά της- αλλά την έστειλε στη Siemens Γερμανίας, όπου βρίσκεται τώρα. Η Siemens Γερμανίας βρίσκεται ουσιαστικά υπό αμερικανικό έλεγχο. Τόσο η γερμανική όσο και η καναδική κυβέρνηση αρνούνται να χορηγήσουν μια νομικά δεσμευτική απαλλαγή από κυρώσεις για τη μεταφορά στη Ρωσία.
Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι (της Gazprom). Η Gazprom και το Κρεμλίνο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αν το σαμποτάζ ήταν το όνομα του παιχνιδιού, δεν θα μπορούσε να τους ενδιαφέρει λιγότερο αν η Γερμανία λάμβανε μηδενικό αέριο μέσω του Nord Stream 1 (με τον ολοκαίνουργιο Nord Stream 2, έτοιμο να ξεκινήσει, μπλοκαρισμένο για αυστηρά πολιτικούς λόγους).
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτι Πεσκόφ, φρόντισε να τονίσει ότι “τα προβλήματα στις παραδόσεις [φυσικού αερίου] προέκυψαν λόγω των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας και σε ορισμένες εταιρείες από τις δυτικές χώρες (…) Δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι πίσω από τα προβλήματα εφοδιασμού”.
Ο Πεσκόφ έπρεπε να υπενθυμίσει σε οποιονδήποτε έχοντα μυαλό ότι δεν φταίει η Gazprom αν “οι Ευρωπαίοι (…) πάρουν την απόφαση να αρνηθούν να εξυπηρετήσουν τον εξοπλισμό τους”, κάτι που είναι συμβατικά υποχρεωμένοι να κάνουν. Το γεγονός είναι ότι ολόκληρη η λειτουργία του Nord Stream 1 εξαρτάται από “ένα κομμάτι εξοπλισμού που χρειάζεται σοβαρή συντήρηση”.
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Αλεξάντερ Νόβακ, ο οποίος γνωρίζει ένα-δυο πράγματα για τις ενεργειακές επιχειρήσεις, ξεκαθάρισε τις τεχνικές λεπτομέρειες:
“Όλο το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στην πλευρά [της ΕΕ], διότι όλοι οι όροι της σύμβασης επισκευής έχουν παραβιαστεί πλήρως, μαζί με τους όρους αποστολής του εξοπλισμού”.
Όλα αυτά εγγράφονται σε αυτό που ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ περιγράφει ως “έναν ολοκληρωτικό πόλεμο που έχει κηρυχθεί εναντίον μας”, ο οποίος “διεξάγεται με υβριδικές μορφές, σε όλους τους τομείς”, με “τον βαθμό εχθρότητας των αντιπάλων μας – των εχθρών μας” να είναι “τεράστιος, εξαιρετικά υπερβατικός”.
Επομένως, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει καμμία σχέση με την “οπλοποίηση της ενέργειας από τον Πούτιν”. Ήταν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες – απλοί αγγελιοφόροι της Μεγάλης Χρηματοοικονομίας – που οπλοποίησαν τον εφοδιασμό της ευρωπαϊκής ενέργειας για λογαριασμό μιας χρηματοπιστωτικής κομπίνας και ενάντια στα συμφέροντα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και των καταναλωτών.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΤΟΞΙΚΗ ΤΡΙΑΔΑ
Ο Engdahl συνόψισε πώς, “με τη συστηματική επιβολή κυρώσεων ή το κλείσιμο των παραδόσεων φυσικού αερίου από μακροπρόθεσμους αγωγούς χαμηλού κόστους στην ΕΕ, οι κερδοσκόποι φυσικού αερίου μέσω της ολλανδικής TTP μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν κάθε λόξυγγα ή ενεργειακό σοκ στον κόσμο, είτε πρόκειται για ρεκόρ ξηρασίας στην Κίνα, είτε για τη σύγκρουση στην Ουκρανία, είτε για περιορισμούς στις εξαγωγές στις ΗΠΑ, για να προσφέρουν τις τιμές χονδρικής πώλησης φυσικού αερίου στην ΕΕ πέρα από κάθε όριο”.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΖΟΓΟΥ ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ
Και γίνεται ακόμα χειρότερο, όταν πρόκειται για την ηλεκτρική ενέργεια. Υπάρχει η λεγόμενη μεταρρύθμιση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της ΕΕ που βρίσκεται σε εξέλιξη. Σύμφωνα με αυτήν, οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας – από ηλιακή ή αιολική ενέργεια – λαμβάνουν αυτόματα “την ίδια τιμή για την “ανανεώσιμη” ηλεκτρική ενέργεια που πωλούν στις εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας για το δίκτυο με το υψηλότερο κόστος, δηλαδή το φυσικό αέριο”. Δεν είναι περίεργο που το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία για το 2022 αυξήθηκε κατά 860% – και αυξάνεται.
Ο Μπάερμποκ παπαγαλίζει αδιάκοπα ότι η ενεργειακή ανεξαρτησία της Γερμανίας δεν μπορεί να διασφαλιστεί έως ότου η χώρα “απελευθερωθεί από τα ορυκτά καύσιμα”.
Σύμφωνα με τον φανατισμό των Πράσινων, για την οικοδόμηση της Πράσινης Ατζέντας είναι επιτακτική ανάγκη να εξαλειφθούν εντελώς το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και η πυρηνική ενέργεια, που τυχαίνει να είναι οι μόνες αξιόπιστες πηγές ενέργειας όπως έχουν τα πράγματα.
Και εδώ είναι που βλέπουμε το τοξικό τρίο Habeck/Baerbock/von der Leyen έτοιμο για το κοντινό τους πλάνο. Παριστάνουν τους σωτήρες της Ευρώπης κηρύσσοντας ότι η μόνη διέξοδος είναι η επένδυση περιουσιών στην – αναξιόπιστη – αιολική και ηλιακή ενέργεια: η “απάντηση” από την Πρόνοια σε μια πανωλεθρία με τις τιμές του φυσικού αερίου που δεν κατασκευάστηκε από κανέναν άλλον παρά από τη Μεγάλη Χρηματοοικονομία, τον πράσινο φανατισμό και την ευρωκρατική “ηγεσία”.
Τώρα πείτε το αυτό στα αγωνιζόμενα πανευρωπαϊκά νοικοκυριά, των οποίων οι λογαριασμοί θα εκτοξευθούν σε ένα επιβλητικό, συλλογικό ποσό 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς ο Στρατηγός Χειμώνας χτυπάει την πόρτα.”
[Σημ.:
Η Διευκόλυνση Μεταφοράς Τίτλων, ευρύτερα γνωστή ως TTF, είναι ένα εικονικό σημείο διαπραγμάτευσης φυσικού αερίου στις Κάτω Χώρες. Το εν λόγω σημείο διαπραγμάτευσης παρέχει τη δυνατότητα σε διάφορους εμπόρους στις Κάτω Χώρες να συναλλάσσονται σε προθεσμιακές, φυσικές και χρηματιστηριακές συναλλαγές.
Ένα εικονικό σημείο διαπραγμάτευσης είναι ένας ΜΗ ΦΥΣΙΚΟΣ κόμβος για τις συναλλαγές στις αγορές φυσικού αερίου, για τον οποίο “υπάρχει ένα Εικονικό Σημείο Διαπραγμάτευσης (VTP) για κάθε περιοχή αγοράς, που αντιπροσωπεύει όλα τα σημεία εισόδου και εξόδου στην εν λόγω περιοχή αγοράς”.]
Πανδώρα Τσινάρη
