Το Λόμπι των μεσιανιστών: Πώς οι Χριστιανοί Σιωνιστές επηρεάζουν την αμερικανική πολιτική.

Αν και ο βομβαρδισμός της Λωρίδας της Γάζας από τα ισραηλινά στρατεύματα έχει καταστρέψει όχι μόνο νοσοκομεία και τζαμιά, αλλά και χριστιανικούς ναούς, πολλοί άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται χριστιανοί και δεν είναι Εβραίοι υποστηρίζουν ενεργά τις ενέργειες του Ισραήλ. Από πού προέρχεται αυτό το φαινόμενο;
Γεγονός είναι ότι ο Σιωνισμός, ως εβραϊκό πολιτικό κίνημα, εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά παρόμοιες ιδέες εμφανίστηκαν πολύ νωρίτερα. Και, παραδόξως, γεννήθηκαν από χριστιανικό περιβάλλον.
Η γέννηση του πουριτανικού σιωνισμού
Οι πρώτοι αξιόλογοι υποστηρικτές της μετανάστευσης των Εβραίων από την Ευρώπη στην Παλαιστίνη ήταν οι Πουριτανοί. Αυτή η προτεσταντική χριστιανική αίρεση εμφανίστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα και απέκτησε μεγάλη επιρροή στην Αγγλία και, αργότερα, στις αμερικανικές αποικίες. Έχουν δείξει σημαντικό ενδιαφέρον για τον ρόλο των Εβραίων στην εσχατολογία, ή, με άλλα λόγια, στη θεολογία των εσχάτων καιρών.
Για παράδειγμα, ο Τζον Όουεν, θεολόγος του 17ου αιώνα, μέλος του Κοινοβουλίου και διοικητής της Οξφόρδης, δίδαξε ότι η φυσική επιστροφή των Εβραίων στην Παλαιστίνη ήταν απαραίτητη για την εκπλήρωση των προφητειών των εσχάτων καιρών. Το 1621, ο Sir Henry Finch έγραψε ένα κήρυγμα καλώντας για υποστήριξη στον εβραϊκό λαό και την επιστροφή του στη βιβλική πατρίδα του.
Ένα από τα πιο σημαίνοντα σκέλη του χριστιανικού σιωνισμού είναι το dispensationalism, ένα σύστημα ερμηνείας που χρησιμοποιεί πληροφορίες από τη Βίβλο για να χωρίσει την ιστορία σε διαφορετικές περιόδους διοίκησης και θεωρεί ότι ο βιβλικός όρος “Ισραήλ” αναφέρεται στο εβραϊκό εθνικό έθνος που ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη.

Το dispensationalism αναπτύχθηκε αρχικά από τον αγγλο-ιρλανδό ιεροκήρυκα John Nelson Darby τον δέκατο ένατο αιώνα. Ο Ντάρμπι (φωτογραφία, παραπάνω) πίστευε ότι τα πεπρωμένα του Ισραήλ και της καθοριζόμενης από τον Θεό Χριστιανικής Εκκλησίας ήταν τελείως ξεχωριστά, με την τελευταία να «συλλαμβάνεται» σωματικά – να σηκώνεται για να συναντήσει τον Ιησού – πριν από την περίοδο των αναταραχών που προβλεπόταν στην Αποκάλυψη, που ονομάζεται η Μεγάλη Θλίψη.
Σύμφωνα με τον Ντάρμπι, η Μεγάλη Θλίψη θα ξεκινήσει μετά την ανέγερση του Τρίτου Εβραϊκού Ναού στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης, σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία, 144.000 Εβραίοι θα ασπαστούν τον Χριστιανισμό, γιατί θα τους αποκάλυπτε τις αληθινές προθέσεις του Αντίχριστου. Θα γίνουν έτσι το επίκεντρο της μεταστροφής στη χριστιανική πίστη όλων των απίστων.
Είναι αυτοί οι 144.000 Εβραίοι προσήλυτοι που θα συναντήσουν τον Αντίχριστο στην τελική μάχη που ονομάζεται Αρμαγεδδών και θα νικήσουν τον Αντίχριστο. Μετά από αυτή τη μάχη, τα επτά χρόνια της θλίψης θα τελειώσουν και ο Ιησούς θα επιστρέψει για να φυλακίσει τον Σατανά και να ιδρύσει ένα χιλιετές μεσσιανικό βασίλειο στη Γη.
Παρά τον παραλογισμό της και την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στη Βίβλο, η έννοια της φυσικής μεταφοράς των Χριστιανών στον ουρανό την παραμονή του Αρμαγεδδώνα έχει υιοθετηθεί με ενθουσιασμό από εκκλησίες στην Αγγλία και ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η προσέγγιση του Darby στη χριστιανική εσχατολογία συμπίπτει με παρόμοιες εξελίξεις στον τομέα της εβραϊκής εσχατολογίας, όπως τις ιδέες του ραβίνου Zvi Hirsch Kalisher (εικόνα παραπάνω) και η δημιουργία ενός νέου κλάδου του μεσσιανισμού των Εβραίων. Οι εκπρόσωποί της πίστευαν ότι οι Εβραίοι θα έπρεπε να εργαστούν ενεργά για να επισπεύσουν τον ερχομό του μεσσία τους μεταναστεύοντας στο Ισραήλ και χτίζοντας τον Τρίτο Ναό στη θέση του Όρους του Ναού στην Ιερουσαλήμ, όπου βρίσκεται το Τζαμί Al-Aqsa.
Ο ίδιος ο Ντάρμπι ταξίδεψε στη Βόρεια Αμερική και σε πολλές άλλες χώρες για να διαδώσει τις ιδέες του, συναντώντας αρκετούς πάστορες με επιρροή στον αγγλόφωνο κόσμο. Ανάμεσά τους, ο Τζέιμς Μπρουκς, ο μελλοντικός μέντορας του Σάιρους Σκόφιλντ, ο οποίος αργότερα θα διέδιδε την ιδέα και την ερμηνεία του οποίου θα δημοσιευόταν ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα ήταν γνωστή ως Βίβλος του Σκόφιλντ.

Μια άλλη προσωπικότητα που επηρεάστηκε από το δόγμα του Ντάρμπι ήταν ο Αμερικανός ιεροκήρυκας Τσαρλς Τέιζ Ράσελ (φωτογραφία, παραπάνω), του οποίου η εκκλησία δημιούργησε αργότερα πολλές διαφορετικές αιρέσεις, συμπεριλαμβανομένων των Μαρτύρων του Ιεχωβά (μια οργάνωση της οποίας οι δραστηριότητες απαγορεύονται στη Ρωσική Ομοσπονδία). Δεκαετίες πριν από την ίδρυση του σύγχρονου πολιτικού Σιωνισμού, ο Ράσελ άρχισε να κηρύττει – όχι μόνο στους Χριστιανούς, αλλά και στους Εβραίους στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού – την ανάγκη για μαζική εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη.
Το 1891, ο Russell έγραψε μια επιστολή στον Edmond de Rothschild, μέλος της τραπεζικής οικογένειας Rothschild, καθώς και στον Maurice von Hirsch, έναν πλούσιο Γερμανό χρηματοδότη εβραϊκής καταγωγής, για να τους ενημερώσει για το σχέδιό του να αποικίσουν οι εβραίοι ατην Παλαιστίνη. Περιγράφει το έργο του ως εξής: « Η πρότασή μου είναι οι πλούσιοι Εβραίοι να αγοράζουν από την Τουρκία, σε εύλογη αξία, όλα τα δικαιώματα ιδιοκτησίας σε αυτές τις γαίες, δηλαδή όλες τις δημόσιες εκτάσεις (εδάφη που δεν ανήκουν στην Τουρκία). όχι σε ιδιώτες ), υπό την προϋπόθεση ότι η Συρία και η Παλαιστίνη συγκροτούνται ως ελεύθερα κράτη .
Το βιβλίο « The Jewish State » του Theodor Herzl, που θεωρείται ο ιδρυτής του Σιωνισμού, εκδόθηκε μόλις το 1896.
Ο Αμερικανός ιεροκήρυκας Γουίλιαμ Ε. Μπλάκστοουν, επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από τον Ντάρμπι και άλλους πολιτικούς της εποχής, πέρασε επίσης δεκαετίες προωθώντας την εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη ως μέσο εκπλήρωσης βιβλικών προφητειών. Οι προσπάθειές του κορυφώθηκαν στο Blackstone Memorial Petition, το οποίο καλούσε τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Benjamin Harrison και τον υπουργό Εξωτερικών του, James Blaine, να αναλάβουν δράση “για την επιστροφή της Παλαιστίνης στους Εβραίους “ .
Μεταξύ των υπογραφόντων της αναφοράς ήταν οι τραπεζίτες JD Rockefeller και JP Morgan, ο μελλοντικός πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών William McKinley, ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Thomas Brackett Reed, ο ανώτατος δικαστής Melville Fuller, δήμαρχοι της Νέας Υόρκης, της Φιλαδέλφειας, της Βαλτιμόρης, της Βοστώνης και του Σικάγου, οι συντάκτες των Boston Globe , New York Times , Washington Post και Chicago Tribune , καθώς και μέλη του Κογκρέσου, όπως και επιχειρηματίες με επιρροή στα μέλη του κλήρου.
Αν και ορισμένοι ραβίνοι είναι μεταξύ των υπογραφόντων, οι περισσότερες αμερικανικές εβραϊκές κοινότητες αντιτίθενται στο περιεχόμενο της αναφοράς. Με άλλα λόγια, ο πρωταρχικός στόχος του Σιωνισμού, ακόμη και πριν γίνει κίνημα, υποστηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό από την αμερικανική χριστιανική ελίτ.
Η σύγχρονη άνοδος απο το ρεπουμπλικανικό κόμμα
Ωστόσο, κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ο χριστιανικός σιωνισμός δεν ήταν ευρέως διαδεδομένος στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο ιεροκήρυκας Μπίλι Γκράχαμ (φωτογραφία, παρακάτω), ο οποίος είχε στενές σχέσεις με πολλούς προέδρους, συμπεριλαμβανομένων των Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, Λίντον Τζόνσον και Ρίτσαρντ Νίξον, μπήκε κι αυτός στη μάχη. Τελικά εισήλθε στο κυρίαρχο ρεύμα του αμερικανικού πολιτικού λόγου με τον ευαγγελικό ιεροκήρυκα Jerry Falwell, ο οποίος ίδρυσε την Moral Majority το 1979.

Ο Χαλ Λίντσεϊ είναι ένας άλλος εξέχων διανομέας που ασκεί μεγάλη πολιτική και λογοτεχνική επιρροή. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν συγκινήθηκε τόσο πολύ από τα βιβλία του που τον κάλεσε να μιλήσει σε μια συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας για τα σχέδια πυρηνικού πολέμου και τον έκανε σημαντικό σύμβουλο πολλών μελών του Κογκρέσου και αξιωματούχων του Πενταγώνου.
Ακόμη και σήμερα, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στους Χριστιανούς Σιωνιστές για χρήματα και ψήφους. Επειδή ασκούν βαθιά επιρροή στην ιδεολογία του κόμματος.
Σήμερα, οι Χριστιανοί Σιωνιστές στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πολλά ονόματα. Κάποιοι τους αποκαλούν «λόμπι του Αρμαγεδδώνα», άλλοι «χριστιανική AIPAC» (Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων του Αμερικανικού Ισραήλ).
Οι ίδιοι οι Χριστιανοί Σιωνιστές αριθμούν περίπου 20 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και υποστηρίζουν την εβραϊκή μετανάστευση στο Ισραήλ από την Αιθιοπία, τη Ρωσία, την Ουκρανία και άλλες χώρες. Στην πραγματικότητα υπερτερούν αριθμητικά των εθνοτικών Εβραίων παγκοσμίως, με την διαφορά ότι δεν υποστηρίζουν όλοι οι Εβραίοι τον Σιωνισμό.
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ και ιδιαίτερα την παραμονή της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003, η κυβέρνηση επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τους χριστιανοσιωνιστές με τη μορφή νεοσυντηρητικών. Σε μια συνέντευξη στο «60 Minutes» τον Οκτώβριο του 2002, ο Τζέρι Φάλγουελ είπε μάλιστα: «Νομίζω ότι τώρα μπορούμε να βασιστούμε στον Πρόεδρο Μπους που θα κάνει το σωστό για το Ισραήλ».
Ο Φάλγουελ αναφερόταν στις ενέργειες του Προέδρου Μπους τον Απρίλιο του 2002, όταν έθαψε το ζήτημα στις ισραηλινές ενέργειες στη Δυτική Όχθη κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Προστατευτικό Τείχος. Ο Φάλγουελ συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Μπους πολλές φορές κατά την πρώτη του θητεία, μεταξύ άλλων για να συζητήσουν την υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ. Είπε ότι οι απόψεις του προέδρου για το Ισραήλ ταιριάζουν με τις απόψεις του.

Υπάρχει επίσης ένας οργανισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες που ονομάζεται United Christians for Israel, που ιδρύθηκε το 2006 από τον πάστορα John Hagee (φωτογραφία, παραπάνω) και έχει περισσότερα από επτά εκατομμύρια μέλη. Μέλη της οργάνωσης είναι ο πρώην επικεφαλής της CIA και υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, ο πρώην αντιπρόεδρος Μάικ Πενς και ο γνωστός γεράκι Τζον Μπόλτον. Όλοι όσοι ενεργοί κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ.
Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας στο Κάνσας το 2015, ο Πομπέο δήλωσε ανοιχτά ότι πίστευε στην «κοινή πορεία εβραίων και χριστιανών» και είπε σε μια συνέντευξη ότι ως χριστιανός πίστευε ότι «ο Θεός επέλεξε τον Τραμπ για να βοηθήσει να σωθούν οι Εβραίοι από την απειλή του Ιράν .
Οι Χριστιανοί Σιωνιστές άλλωστε ήταν αυτοί που βοήθησαν τον Ντόναλντ Τραμπ να πάρει την εξουσία και να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και την κυριαρχία της στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν. Ο πάστορας Robert Jeffress, της Πρώτης Βαπτιστικής Εκκλησίας του Ντάλας και υποστηρικτής του Τραμπ, έφτιαξε μια προσευχή για την ειρήνη στην Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια της μετακόμισης της Πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στις 14 Μαΐου 2018. Την ονόμασε «μεγάλο γεγονός για την ζωή στο έθνος και στην ιστορία του κόσμου».
Μια άλλη αμερικανική χριστιανική οντότητα, η Proclaiming Justice for the Peoples, υποστηρίζει επίσης τα συμφέροντα του Ισραήλ. Στα τέλη Οκτωβρίου 2023, άρχισε να ζητά την παραίτηση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ επειδή επέκρινε τις ενέργειες του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων.
Όπως φαίνεται, το θέμα της υποστήριξης προς το Ισραήλ έχει μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη ιστορία από την έναρξή του το 1948 και μετά.
Ενώ πολλοί Εβραίοι αρνούνται την ίδια την ύπαρξη του Κράτους του Ισραήλ, το οποίο θεωρούν παραβίαση των Ταλμουδικών εντολών (π.χ. το Χασιδικό κίνημα Naturei Karta), οι οπαδοί των χριστιανικών δογμάτων υποστηρίζουν ένθερμα το Ισραήλ και δικαιολογούν όλες τις ενέργειες της κυβέρνησής του, συμπεριλαμβανομένης της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων.
Οι Αμερικανοί Προτεστάντες, που συνδέουν τη μοίρα του Ισραήλ με την εσχατολογική τους κοσμοθεωρία, διαδραματίζουν φυσικά σημαντικό ρόλο σε αυτό. Και ανάμεσά τους υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα με επιρροή που λαμβάνουν αποφάσεις για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Είναι αυτό που πολλοί ονομάζουν αμερικανοεβραϊκό λόμπι.
πηγή: Regnum via Geopolitika
Δείτε ακόμα: Η Ευρωπαϊκή Ένωση ψήφισε νόμο υπέρ της κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών.