Το ψυχολογικό πείραμα “Rhythm 0” της Μαρίνα Αμπράμοβιτς

Τι συμβαίνει όταν είμαστε παθητικοί; Όταν δεν λέμε «όχι» και δεν βάζουμε όρια ή όταν επιτρέπουμε στους άλλους να παίρνουν την ζωή μας στα χέρια τους; Όταν αφηνόμαστε στο πλήθος, στο πλήθος που δίνουμε τόση σημασία τι θα πει για εμάς και που εν πολλοίς καθορίζει τις ζωές μας…

Το 1979 η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, μια άγνωστη ακόμα καλλιτέχνης που ζει στη Σοβιετική Ρωσία, δημιούργησε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα, συναρπαστικά και επικίνδυνα καλλιτεχνικά κομμάτια στην ιστορία της τέχνης. Το ονόμασε Rhythm 0, και ήταν τόσο ένα τολμηρό έργο της σύγχρονης τέχνης όσο και ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα, που έδειχνε τις συνέπειες του να αφήνουμε τον εαυτό μας, το σώμα μας και τη ζωή μας στα χέρια των άλλων.

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στο Στούντιο Morra, στη Nάπολη.

Η Αμπράμοβιτς στάθηκε στη μέση του δωματίου. Οι οδηγίες στον πίνακα είχαν ως εξής: Υπάρχουν 72 αντικείμενα στο τραπέζι που μπορεί κανείς να τα χρησιμοποιήσει πάνω μου όπως επιθυμεί. Εκτέλεση. Είμαι το αντικείμενο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη. Διάρκεια: 6 ώρες (8 μ.μ. – 2 π.μ.).

Τα αντικείμενα ήταν αυτά:

Όπλο, σφαίρα, μπλε χρώμα, χτένα, κουδούνι, μαστίγιο, κραγιόν, σουγιάς, πιρούνι, άρωμα, κουτάλι, βαμβάκι, λουλούδια, σπίρτα, τριαντάφυλλο, κερί, καθρέφτης, ποτήρι, κάμερα polaroid, φτερό, αλυσίδες, καρφιά, βελόνα, παραμάνα, φουρκέτα, βούρτσα, επίδεσμος, κόκκινο χρώμα, λευκό χρώμα, ψαλίδι, στυλό, βιβλίο, λευκό χαρτί, κουζινομάχαιρο, σφυρί, πριόνι, κομμάτι ξύλο, τσεκούρι, ραβδί, κόκαλο αρνιού, εφημερίδα, ψωμί, κρασί, μέλι, αλάτι, ζάχαρη, σαπούνι, κέικ, μεταλλικό δόρυ, κουτί ξυραφιών, πιάτο, φλάουτο, χάνζαπλαστ, αλκοόλ, μετάλλιο, παλτό, παπούτσια, καρέκλα, δερμάτινες χορδές, νήμα, σύρμα, θείο, σταφύλια, ελαιόλαδο, νερό, καπέλο, μεταλλικός σωλήνας, κλαδί δεντρολίβανου, κασκόλ, μαντήλι, χειρουργικό νυστέρι, μήλο.

«Στην αρχή το κοινό έπαιζε πολύ μαζί μου, ήταν ήρεμοι», θυμάται η καλλιτέχνης. Ήταν ευγενικοί, βάζοντας ένα τριαντάφυλλο στο χέρι της, τη φιλούσαν και την κοιτούσαν. Όσο περνάει η ώρα, ωστόσο, και με δεδομένο πως η Αμπράμοβιτς κρατάει μια παθητική στάση και δεν αντιδρά σε οτιδήποτε και αν της κάνουν, τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν. Το κοινό αντιδρούσε πιο επιθετικά. «Έγινε όλο και πιο άγριο», «ήταν 6 ώρες πραγματικού τρόμου», λέει η Αμπράμοβιτς , «Έκοβαν τα ρούχα μου, με έκοβαν με ένα μαχαίρι κοντά στο λαιμό μου, έπιναν το αίμα μου. Με κουβαλούσαν πέρα δώθε, με έβαλαν στο τραπέζι και κάρφωσαν το μαχαίρι ανάμεσα στα πόδια μου, στο ξύλο.»

Πηγή totsounami.com

Discover more from

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading