Το τέλος του πολέμου της Ουκρανίας και η “μοιρασιά της πίτας”
Όπως έχει συμβεί σχεδόν σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, ο πόλεμος θα αφήσει πίσω του συντρίμμια και την ανάγκη πλήρους ανοικοδόμησης ολόκληρων περιοχών. Και στο ερώτημα «πού θα βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται;», η απάντηση είναι δεδομένη.
Στην πραγματικότητα, την ώρα που θα μπαίνουν οι υπογραφές της συνθήκης ειρήνης μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών, ήδη θα έχει καθοριστεί και ποιοι θα αναλάβουν (με το αζημίωτο) τις εργολαβίες, καθιστώντας ουσιαστικά την Ουκρανία οικονομικό «όμηρο» τους.
Το σχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ
Για τον Τραμπ αποτέλεσε μία από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Έλεγε, πριν τις εκλογές, ότι θα βάλει ένα τέλος στον πόλεμο της Ουκρανίας. Αυτό που μένει να δούμε είναι πόσο γρήγορα θα το κάνει κι αν το κάνει οριστικά, χωρίς να αφήσει άλυτα προβλήματα που θα υπάρξει κίνδυνος να πυροδοτηθούν στο μέλλον.
Οι αναλύσεις επι αναλύσεων, αν μπορεί να το κάνει ή όχι, και με ποιο τρόπο, είναι περιττές… Όταν λέει μια χώρα λέει πως θα βάλει τέλος σε έναν πόλεμο, είναι αυτονόητο πως αυτή η χώρα τον δημιούργησε. Αν και τα αυτονόητα στην εποχή μας, αγνοούνται περισσότερο απο ποτέ.
Το κόστος ενός πολέμου με προκαθορισμένο τέλος!
Σύμφωνα με την Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Κιέβου το οικονομικό κόστος του πολέμου στην Ουκρανία θα φτάσει και ενδεχομένως θα ξεπεράσει τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια!
Σύμφωνα με τα στοιχεία, μέχρι τώρα έχουν καταστραφεί 420 νοσοκομεία, 580 κρατικά κτήρια, 4.000 χώροι εκπαίδευσης (σχολεία, πανεπιστήμια κτλ), 1.800 χώροι πολιτισμού (θέατρα, κινηματογράφοι, μουσεία κτλ), 350 χώροι λατρείας και περίπου 250.000 κατοικίες. Σε αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις τεράστιες καταστροφές στις υποδομές της χώρας. Δηλαδή τις ζημιές σε σχεδόν 100 σιδηροδρομικούς σταθμούς, σε πάνω από 350 γέφυρες αλλά και σε περίπου 25.000 χιλιόμετρα του οδικού δικτύου καθώς και στο διαλυμένο σε ορισμένες περιοχές ενεργειακό σύστημα.
Τα κοράκια που θα υφαρπάξουν ότι έμεινε απο το πτώμα της Ουκρανίας
Είναι δεδομένο πως η ανοικοδόμηση θα γίνει με εξωτερική παρέμβαση και πιθανότατα το μοίρασμα αυτής της «πίτας» να είναι το επόμενο σημείο καμπής μεταξύ όσων λιγουρεύονται όχι μόνο τις εργολαβίες, αλλά και πρόσβαση στα πλούσια κοιτάσματα ορυκτών και σπάνιων γαίων της Ουκρανίας.
Ήδη έχουν πέσει οι συμφωνίες στο τραπέζι, και οι εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων θα έχουν τον πρώτο λόγο και ήδη τεράστια funds όπως η Vanguard, η BlackRock, η Geode Capital και η State Street θεωρούνται ότι έχουν πάρει το μερίδιό τους.
Προφανώς ο Αμερικανός πρόεδρος θα επιχειρήσει να παρακάμψει όσο το δυνατόν περισσότερο τους Ευρωπαίους, αλλά η αλήθεια είναι πως και εκείνοι με τη σειρά τους περιμένουν ανταπόδοση για την «στήριξη» που παρείχαν με κάθε τρόπο στους Ουκρανούς. Το σχέδιο προβλέπει την έκδοση ομολόγων (τα ομόλογα Ουκρανίας, όπως ονομάζονται) που πρακτικά θα σημάνουν και τον απόλυτο οικονομικό έλεγχο της χώρας από τους δανειστές της…
Οι μπίζνες δεν θα αφορούν μόνο έργα υποδομής και ανοικοδόμησης. Μεγάλο και σκληρό παιχνίδι θα παιχτεί και στο… υπέδαφος. Εκεί δηλαδή που υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα σε σίδηρο, τιτάνιο, χαλκό, γραφίτη, νικέλιο, κοβάλτιο, χρώμιο, ταντάλιο, βηρύλλιο, ζιρκόνιο, σκάνδιο, μολυβδαίνιο, χρυσό και κυρίως λίθιο. Την σπάνια γαία που στις μέρες μας αποτελεί ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει καθώς χρησιμοποιείται στις μπαταρίες των ηλεκτροκινούμενων οχημάτων και όχι μόνο.
Και εκεί ο ανταγωνισμός δεν θα είναι μόνο μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων. Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο Πούτιν δεν θα δεχτεί καμία συμφωνία που δεν θα του εξασφαλίζει ένα μέρος των κοιτασμάτων. Επίσης Αυστραλοί και Κινέζοι βρίσκονται σε επαφές με την ουκρανική ηγεσία η οποία γνωρίζει από τώρα ότι όταν ο πόλεμος τερματιστεί θα έχει χάσει ένα κομμάτι αυτού που προσπαθεί να υπερασπιστεί. Της εθνικής κυριαρχίας της.
Το κόστος των ζωών και των θυμάτων αυτού του πολέμου δυστυχώς δεν αφορά κανέναν και θα περάσει απαρατήρητο. Ίσως όμως μπορούμε να πάρουμε ένα μεγάλο μάθημα ως ανθρωπότητα για το πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να χειραγωγήσει έναν ολόκληρο λαό και να τον οδηγήσει ώστε να πεθάνει για τα συμφέροντά του.
Τελικό συμπέρασμα: Ο εθνικισμός και ο φανατισμός σκοτώνουν!
