Βόζεμπεργκ: Θα νομοθετήσουμε για το τέλος της ανωνυμίας στο διαδίκτυο! (βίντεο)

Βόζεμπεργκ: Θα νομοθετήσουμε για το τέλος της ανωνυμίας στο διαδίκτυο! (βίντεο)

Η Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας μίλησε για ένα νόμο που θα εφαρμοστεί στην Ελλάδα δήθεν για την προστασία των παιδιών, ενώ όπως θα δούμε στο παρακάτω βίντεο που μιλάει η ίδια, δεν αναφέρει καθόλου τα παιδιά αλλά πως θα εντοπίζονται οι αντικαθεστωτικές φωνές.

Ενώ η Ελ. Βόζεμπεργκ ρώτησε την Κομισιόν αν σκοπεύει να προωθήσει νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες για τη θωράκιση των δικαιωμάτων των παιδιών στον ψηφιακό κόσμο, για την προστασία των παιδιών έναντι των κινδύνων που σχετίζονται με τις λεγόμενες «διαδικτυακές προκλήσεις».

Βλέπουμε στο βίντεο παρακάτω πως μόνο την προστασία των παιδιών δεν θέλουν αλλά ο νόμος αποσκοπεί αλλού… άλλωστε μιλάμε προστασία παιδιών και Νέα Δημοκρατία, είναι δύο λέξεις που δύσκολα μπορείς να βάλεις στην ίδια πρόταση.

Χωρίς αμφιβολία ο νόμος προορίζεται στο να εκφοβίσει ή και να τιμωρήσει τις αντιπολιτευόμενες φωνές, οι οποίες δεν αφορούν τα κομματικά τρολ της αντιπολίτευσης που επι της ουσίας ποτέ δεν άσκησαν κριτική “εκτός των στενών ορίων της ορθής πολιτικής”. Είναι ιδιαίτερα τρομακτικό αν αναλογιστεί κανείς πως μιλάμε για ένα κόμμα που ελέγχει 100% την δικαιοσύνη και που λειτουργεί με τακτικές μαφίας και συμβολαίων θανάτου, σε όποιον μπαίνει στο δρόμο του.

Ένα σχόλιο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον βρήκαμε κάτω απο δεκάδες αρνητικά σχόλια της ανάρτησης Βόζεμπεργκ και το παρουσιάζουμε:

“Η δήλωση σας περιέχει αρκετές προβληματικές δηλώσεις που είναι θεμελιωδώς αντίθετες με τις αρχές μιας ελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας:

Για να τις δούμε αναλυτικά:

Καταπολέμηση της Ανωνυμίας: Ελευθερία Έκφρασης: Η ανωνυμία στο διαδίκτυο μπορεί να είναι κρίσιμη για την προστασία της ελεύθερης έκφρασης, ειδικά για σφυροκόπους, διαφωνούντες, δημοσιογράφους και όσους ζουν υπό καταπιεστικά καθεστώτα ή αντιμετωπίζουν κοινωνική αντίδραση.

Στόχευση στην καταπολέμηση της ανωνυμίας μπορεί να περιορίσει την ελεύθερη έκφραση και να αποθαρρύνει άτομα από το να μοιράζονται κρίσιμες πληροφορίες ή απόψεις που μπορεί να είναι αντιδημοφιλείς ή επικίνδυνες για να εκφράζονται ανοιχτά.

Δικαιώματα Ιδιωτικότητας: Η ανωνυμία είναι στενά συνδεδεμένη με τα δικαιώματα ιδιωτικότητας. Σε μια δημοκρατική κοινωνία, τα άτομα θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα της ιδιωτικότητας, το οποίο περιλαμβάνει την ικανότητα να επικοινωνούν ανώνυμα.

Η μείωση της ανωνυμίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρακολούθηση και έλεγχο της διαδικτυακής συμπεριφοράς των πολιτών, το οποίο είναι αντίθετο με τις δημοκρατικές αξίες.

Ορισμός των Ορίων της Ελευθερίας στο Διαδίκτυο: Ασαφής Ορισμός: Η φράση “ορίζει τα όρια της ελευθερίας” είναι εγγενώς ασαφής. Η ελευθερία στο διαδίκτυο δεν πρέπει να περιορίζεται αυθαίρετα από τη νομοθεσία, εκτός εάν υπάρχουν σαφείς, περιορισμένες εξαιρέσεις για λόγους όπως η πρόληψη βλάβης ή παράνομων δραστηριοτήτων. Χωρίς ακριβείς ορισμούς, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ευρείες ερμηνείες που παραβιάζουν προσωπικές ελευθερίες.

Διασφάλιση Προστασίας Δικαιωμάτων vs. Διαφάνεια: Αντιφατικοί Στόχοι: Ενώ η διαφάνεια είναι πράγματι πολύτιμη, μπορεί μερικές φορές να συγκρούεται με τα δικαιώματα ιδιωτικότητας. Αν η διαφάνεια επιτυγχάνεται με το κόστος της ιδιωτικότητας, μπορεί να μην προστατεύει τα δικαιώματα όπως ισχυρίζεται, αλλά αντίθετα να εκθέτει άτομα σε κινδύνους, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου τα προσωπικά δεδομένα μπορούν να κακοχρησιμοποιηθούν ή όπου υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης στις προθέσεις της κυβέρνησης ή των εταιρειών.

Ισχυρισμός για Απουσία Λογοκρισίας: Ακόμα και αν η νομοθεσία δεν εισάγει ρητή λογοκρισία, μέτρα που στοχεύουν στην “καταπολέμηση της ανωνυμίας” ή στην ενίσχυση της διαφάνειας μπορεί να οδηγήσουν σε αυτολογοκρισία μεταξύ των χρηστών, φοβούμενοι συνέπειες από την μη ανώνυμη επικοινωνία. Επιπλέον, αν η κυβέρνηση ή οποιαδήποτε κεντρική αρχή μπορεί να παρακολουθεί ή να ελέγχει τη ροή πληροφοριών υπό το πρόσχημα της διαφάνειας, αυτό θα μπορούσε να μετατραπεί σε λογοκρισία με άλλο όνομα.

Πιθανότητα Κατάχρησης: Υπερβολική Εξουσία της Κυβέρνησης: Χωρίς αυστηρά ελέγχους και ισορροπίες, τέτοια νομοθεσία θα μπορούσε να καταχραστεί από τις αρχές για να στοχεύσει την πολιτική διαφωνία, τις μειονότητες ή οποιαδήποτε μορφή αντιπολίτευσης, υπό το πρόσχημα της ενίσχυσης της διαφάνειας ή της προστασίας δικαιωμάτων.

Επιπλέον ας δούμε κάποια ιστορικά παραδείγματα. Πολλά καταπιεστικά καθεστώτα κατά την διάρκεια της ιστορίας έχουν χρησιμοποιήσει ρητορική παρόμοια με την “προστασία δικαιωμάτων” και την “καταπολέμηση της ανωνυμίας” ως μέσο για να δικαιολογήσουν τον έλεγχο της πληροφόρησης, την καταστολή της διαμαρτυρίας και την παρακολούθηση των πολιτών:

Σοβιετική Ένωση (ΣΣΕ): Κάτω από τον Ιωσήφ Στάλιν και τους επόμενους ηγέτες, η Σοβιετική Ένωση ισχυριζόταν ότι υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των εργατών και την ελευθερία έκφρασης ενώ ταυτόχρονα εφάρμοζε αυστηρή λογοκρισία, επιτήρηση και καταστολή κάθε μορφής διαμαρτυρίας. Η κυβέρνηση χρησιμοποιούσε το πρόσχημα της προστασίας του κράτους και των πολιτών από “αντεπαναστατικές” δραστηριότητες για να δικαιολογήσει την ευρεία επιτήρηση και τον έλεγχο της πληροφόρησης, χαρακτηρίζοντας την ανωνυμία ή την κριτική ως απειλές για το κράτος.

Κίνα υπό τον Μάο Τσετούνγκ: Κατά την ηγεσία του Μάο, ιδιαίτερα κατά την Πολιτιστική Επανάσταση, η ρητορική της προστασίας του προλεταριάτου και του έθνους από “δεξιούς” και “αντεπαναστάτες” χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει την μαζική επιτήρηση, την καταστολή της ελευθερίας του λόγου και την εξάλειψη της πολιτικής διαφωνίας. Η “Εκστρατεία κατά των Δεξιών” είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα όπου η ενθάρρυνση της κριτικής ήταν παγίδα για την αναγνώριση και τιμωρία των κριτικών.

Βόρεια Κορέα: Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας έχει χρησιμοποιήσει εδώ και καιρό την αφήγηση της προστασίας των πολιτών της από εξωτερικές απειλές και της διασφάλισης του “δικαιώματος” να ζουν σε ένα “ελεύθερο” σοσιαλιστικό κράτος για να δικαιολογήσει τον ακραίο έλεγχο της πληροφόρησης, των μέσων ενημέρωσης και των προσωπικών ελευθεριών. Η ανωνυμία όχι μόνο καταπολεμάται, αλλά είναι σχεδόν ανύπαρκτη, με σοβαρές συνέπειες για οποιονδήποτε προσπαθεί να διατηρήσει την ιδιωτικότητα ή να συμμετάσχει σε μη εγκεκριμένη επικοινωνία.

Ναζιστική Γερμανία: Υπό τον Αδόλφο Χίτλερ, το ναζιστικό καθεστώς προώθησε την ιδέα της προστασίας των δικαιωμάτων του γερμανικού λαού με την εκκαθάριση της κοινωνίας από τους αντιληπτούς εχθρούς, συμπεριλαμβανομένων Εβραίων, κομμουνιστών, ομοφυλόφιλων και άλλων. Η ρητορική συνδυαζόταν με σκληρή λογοκρισία, καύση βιβλίων και την καταστολή της ανωνυμίας για να ελέγξει τη δημόσια γνώμη και να εξαλείψει την αντιπολίτευση.

Ρουμανία υπό τον Νικολάε Τσαουσέσκου: Το καθεστώς του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία χρησιμοποίησε παρόμοιες τακτικές για να διατηρήσει την εξουσία, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως προστάτη των εθνικών δικαιωμάτων και συμφερόντων ενώ χρησιμοποιούσε τη Securitate, την μυστική αστυνομία, για να παρακολουθεί και να καταπιέζει κάθε μορφή διαμαρτυρίας. Ο έλεγχος της πληροφόρησης από το κράτος ήταν διάχυτος, με την ανωνυμία να θεωρείται σημαντική απειλή για τη σταθερότητα του καθεστώτος.

Ανατολική Γερμανία (ΔΛΡ): Η Γερμανική Δημοκρατία, υπό την επιτήρηση της Stasi, χρησιμοποίησε τη γλώσσα της προστασίας του σοσιαλισμού και των δικαιωμάτων των εργατών για να δικαιολογήσει ένα από τα πιο εισβλητικά κράτη επιτήρησης στην ιστορία. Η ανωνυμία θεωρήθηκε απειλή για την ασφάλεια του κράτους, οδηγώντας σε εκτεταμένη παρακολούθηση της ζωής των πολιτών.

Αυτά τα καθεστώτα όλα κάλυπταν τις καταπιεστικές τους πρακτικές κάτω από την πρόφαση της προστασίας της εθνικής ή ιδεολογικής καθαρότητας, της προστασίας δικαιωμάτων ή της διασφάλισης της διαφάνειας, ενώ στην πραγματικότητα περιόριζαν τις ελευθερίες και χρησιμοποιούσαν εκτεταμένα μηχανισμούς επιτήρησης και ελέγχου. Αυτό το ιστορικό πλαίσιο υπηρετεί ως προειδοποιητικό παράδειγμα για το πώς τέτοια ρητορική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπονομεύσει τις δημοκρατικές αρχές και τις ατομικές ελευθερίες.

Συνοψίζοντας, ενώ η πρόθεση πίσω από τη νομοθεσία μπορεί να είναι να προστατεύσει δικαιώματα και να προάγει τη διαφάνεια, οι προτεινόμενες μέθοδοι θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τις ίδιες τις ελευθερίες που στοχεύουν να προστατεύσουν. Μια ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία ευδοκιμεί στην ισορροπία μεταξύ ελευθερίας, ιδιωτικότητας και διαφάνειας, όπου οι νόμοι θα πρέπει να διαμορφώνονται για να αποτρέπουν την κατάχρηση, να προστατεύουν τα ατομικά δικαιώματα και να εξασφαλίζουν ότι το διαδίκτυο παραμένει ένας χώρος για ανοιχτή, ελεύθερη και ασφαλή επικοινωνία.

Στην ουσία πρόκειται για την επαναφορά κομμουνιστικών και ναζιστικών πρακτικών στην Ευρώπη, κάτι στο οποίο με διάταγμα έβαλε τέλος η νέα κυβέρνηση Τραμπ στις ΗΠΑ!

Στο χέρι μας είναι να αντισταθούμε: Μαρία Καρυστιανού: Ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών καλεί όλους για διαμαρτυρία την Κυριακή 26.01.2025 στις 12 Μ έξω από τη Βουλή!!

Δείτε τι συζητήθηκε στο WEF: Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ καλεί σε παγκόσμια λογοκρισία με χρήση τεχνητής και ανθρώπινης νοημοσύνης

Αφήστε μια απάντηση