Λίλιθ: Η πρώτη γυναίκα του Αδάμ που ο θεός έδιωξε απο τον κήπο της Εδέμ.

Μια από τις άγνωστες, στον περισσότερο κόσμο, πτυχές τής Παλαιάς Διαθήκης (και κατ’ επέκταση, της Αγίας Γραφής και τον χριστιανικό κόσμο), είναι η παρουσία τής Λίλιθ. Μιας παρουσίας, στην οποία αποφεύγουν επιμελώς ν’ αναφέρονται, τόσο οι Εβραίοι ραβίνοι, όσο και οι χριστιανοί απολογητές.

Σύμφωνα με τα «απόκρυφα» τής Βίβλου, η γυναίκα που κλήθηκε να παίξει τον ρόλο τής συντρόφου τού Αδάμ, δεν ήταν η Εύα, αλλά ένα άλλο πρόσωπο με το όνομα Λίλιθ: Σύμφωνα με μια ερμηνεία, ο Θεός δημιούργησε ταυτόχρονα τον Αδάμ και την Λίλιθ από χώμα, ενώ κατά μία άλλη, δημιούργησε τον Αδάμ ως ερμαφρόδιτο και στην συνέχεια διαχώρισε τα δύο φύλα. Μόνο που, σε αυτή την περίπτωση, υπήρξε ένα σοβαρό πρόβλημα. Η Λίλιθ. δεν ήταν διατεθειμένη να υποδυθεί την υποταγμένη γυναίκα απέναντι στον Αδάμ.

Πέραν αυτού, έκανε το «λάθος» να προσπαθήσει να πείσει τον Αδάμ – κάτι που ήταν ενάντια στις βουλές τού Θεού- πως η ερωτική πράξη, δεν γίνεται μόνο για αναπαραγωγικούς σκοπούς και πως είναι ελεύθεροι να χαρούν τον έρωτα. Ο Αδάμ προσπάθησε να της αλλάξει γνώμη, αλλά μάταια. Η Λίλιθ τότε προχώρησε στο μέγιστο αμάρτημα: Προφέρει το όνομα τού Θεού: Γιαχβέ. Κάτι που ήταν απαγορευμένο. Ο Θεός δεν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί κάτι τέτοιο και πήρε την απόφαση να εξορίσει την Λίλιθ από τον Παράδεισο.

Ο θεός προσπάθησε να μεταπείσει την Λίλιθ να γυρίσει υποταγμένη στον Αδάμ

Ο Αδάμ ένιωθε μοναξιά όταν έφυγε η Λίλιθ και παραπονέθηκε στον Θεό. Ο Θεός μην αντέχοντας να βλέπει τον Αδάμ λυπημένο, έστειλε 3 Αγγέλους να βρουν την Λίλιθ και να την φέρουν πίσω. Οι 3 αυτοί Άγγελοι είναι ο Σανβί, ο Σανσαβί και ο Σαμεγκελάφ.

Οι τρείς Άγγελοι αναζήτησαν για πολύ καιρό την Λίλιθ, όταν τελικά την συνάντησαν κάπου στην Ερυθρά Θάλασσα. Μέχρι τότε η Λίλιθ, είχε μεταλλαχθεί σε δαιμόνισσα και είχε μάλιστα γεννήσει πάμπολλα παιδιά. Οι τρείς Άγγελοι της ανέφεραν ότι ο Θεός και ο Αδάμ την συγχωρούν και την θέλουν πίσω, μα η Λίλιθ απάντησε με βρισιές. Οι τρείς Άγγελοι απαίτησαν να γυρίσει πίσω, αλλιώς θα έσφαζαν τα παιδιά της.

Η απάντηση της Λίλιθ όμως ήταν και πάλι αρνητική, προσθέτοντας μάλιστα κατάρες για τα παιδιά και όλους τους απογόνους του Αδάμ. Έτσι, οι Άγγελοι τήρησαν την απειλή τους σκοτώνοντας τα παιδιά της και επέστρεψαν στον κήπο της Εδέμ. Από εκείνη την στιγμή, η Λίλιθ απέκτησε και τον τίτλο της Παιδοκτόνου, που επιτίθεται στα νεογέννητα μωρά, στις έγκυες γυναίκες που φέρουν αρσενικό έμβρυο καθώς αποπλανεί και νεαρά αγόρια και τα πνίγει στον ύπνο τους για εκδίκηση.

Ως φαίνεται, οι ραβίνοι κάπου εδώ, έμπλεξαν τα μπούτια τους. «Δανειζόμενοι» μια προϋπάρχουσα μυθολογική οντότητα άλλων λαών (η Λίλιθ προϋπήρχε στις μυθολογικές παραδόσεις πολλών λαών) και τοποθετώντας την στην ιουδαϊκή μυθολογία, εμβόλισαν την πατριαρχική δομή τής εβραϊκής κοινωνίας (αλλά και της χριστιανικής στην συνέχεια) με ένα καθαρά «φεμινιστικό» στοιχείο. Το λάθος έπρεπε με κάποιο τρόπο να «διορθωθεί». Έτσι, συμμαζεύοντας τ’ ασυμμάζευτα απο τον 9ο αιώνα και μετά, η Λίλιθ εξαφανίστηκε από τις «ιερές» γραφές (τουλάχιστον, ως πρωτόπλαστη) γιατί παρουσιάζεται πλέον ως δαιμονική οντότητα.

Η Λίλιθ με τα χαρακτηριστικά ενός δαίμονα, σε διαφορετικές ερμηνείες, εμφανίζεται ως αποπλανήτρια, δαίμονας, βασίλισσα του σκότους και παιδοκτόνος. Την παρουσία της μπορούμε να την βρούμε στην αρχαία ελληνική δαιμονολογία σε πολλές φιγούρες όπως παρουσιάσαμε και σε ένα απο τα τελευταία άρθρα: Βρυκόλακες (φόβητρα) απο μύθους και θρύλους της Αρχαίας Ελλάδας.

Η ιστορία συνεχίζει λέγοντας: Οι 3 Άγγελοι επέστρεψαν και ανέφεραν στον Θεό το τι συνέβη, Εκείνος για να παρηγορήσει τον Αδάμ, δημιούργησε απο το πλευρό του μια άλλη γυναίκα, την Εύα, με σκοπό αυτή τη φορά να είναι υποταγμένη στον Αδάμ.

Συνεπώς, ο Αδάμ και η Λίλιθ πλάστηκαν μαζί, ενώ η Εύα ακολούθησε.

Στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, συγκεκριμένα στο εδάφιο 27, μπορεί κανείς να διαβάσει:

Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.

Η Λιλίθ, σε αντίθεση με την Εύα, που είναι μια γυναίκα ενσαρκωμένη. Είναι το πνευματικό “διπλό” του Αδάμ. Αποκλεισμένη από τον κήπο της Εδέμ, η Λιλίθ ξαναεμφανίζεται δόλια, με τη μορφή του φιδιού – πειρασμού, που παρακινεί την Εύα, να γευτεί τον καρπό της Γνώσης.

Σε πιο πρόσφατους χρόνους συναντάμε ξόρκια που αναφέρουν τη Λίλιθ με το όνομά της, για να την κρατήσουν μακριά από τα παιδιά. Ιδιαίτερη προσοχή λαμβάνεται έτσι ώστε να αποδοθεί το μωρό στη φύλαξη των αγγέλων, ώστε να προστατευθεί από τη ζηλοτυπία και της θλίψη της Λίλιθ για τα χαμένα παιδιά της. Η Λίλιθ έγινε αργότερα, η υποτιθέμενη σύζυγος του Διαβόλου, ο οποίος περιγράφεται επίσης συχνά ως φίδι. Τα παιδιά της ένωσής τους έζησαν και έγιναν γνωστά ως δαίμονες.

Σε μια από τις μεταφράσεις της Βίβλου, συγκεκριμένα τη Vulgata, η μετάφραση του ονόματος Λίλιθ είναι Λάμια συγκρίνοντας την έτσι άμεσα με τον ελληνικό μύθο. Η λέξη Λίλιθ σημαίνει επίσης κουκουβάγια που βγάζει οξύ και διαπεραστικό φάσμα ή φάντασμα. Η Ιστάρ, η μεσοποταμιακή θεά της γονιμότητας, σκότωσε τους εραστές της με τον ίδιο τρόπο. Στην ίδια μακρινή αρχαιότητα η Λάμια και ο Λάμος ήταν παιδιά του Ποσειδώνα που λατρεύτηκαν ως θεοί και υποβιβάστηκαν στη θέση δαιμόνων, όταν ο Δίας πήρε την εξουσία.